Նետերը

Թագավորի ինքնազգացողությունը վատանում է: Բժիշկները ոչինչ անել չեն կարողանում և չեն հասկանում, թե ինչու է արքան այդ տկար վիճակում հայտնվել, երբ առողջ է: Արքան իր թիկնազորի հետ այցելում է հեռավոր մենաստաններից մեկում բնակվող իր վաղեմի ընկեր ծերունի վանականին և ցանկանում նրանից իմանալ, թե ինչ է պատահել իրեն: Ծերունին պատասխանում է, թե քեզ նետով խոցել են: Թագավորը մտածում է, թե ծերունի վանականը ցնորվել է և ասում է. 

- Հույս ունեի, թե դու ինձ կօգնեիր: Ինքս մշտապես զրահավորված եմ շրջում և թիկնազորն ինձ հետ է լինում, որևէ մեկն ինձ նետով չէր կարող խոցել և վիրավորել: 

Վանականը պատասխանում է. 

- Անհանգստության նետով հոգիդ են խոցել: Դևերն են հարվածել, որի դեպքում ո´չ քո թիկնազորը կարող է օգնել և ո´չ էլ զրահներդ: Նրանք իրենց երեք հիմնական նետերից` վատ մտքերի, մեղավոր ցանկությունների հետ օգտագործել են երրորդ նետը` հուսահատության հասցնող անհանգստության նետը, որպեսզի առողջությունդ քայքայեն և քեզ մահվան մատնեն... 

Արդ, հիշենք, թե ինչ է ասում առաքյալը, թե Աստծու սպառազինությունը հագեք, որպեսզի կարողանաք ընդդիմանալ սատանայի հնարանքներին: Եվ հաստատուն կացեք` ձեր մեջքերը գոտեպնդած ճշմարտությամբ և հագած արդարության զրահը, ձեր ոտքերը ամրացրած խաղաղության Ավետարանի պատրաստությամբ: Եվ այս բոլորի վրա ունենալով հավատի վահանը, որով պիտի կարողանաք հանգցնել չարի բոլոր մխացող նետերը: Եվ առնելով փրկության սաղավարտն ու Հոգու սուսերը, որ է Աստծու խոսքը: (Եփես. 6.10-17): 

Հովհաննես Մանուկյան