Գրքեր

«Փրկությունն սկսվում է հնազանդությունից»

Արդյո՞ք մարդն իր երկրային կյանքի ընթացքում կարող է հասնել լիարժեք ազատության: Ըստ հայրաբանության՝ լիարժեք ազատության հնարավոր է հասնել Երկնային Արքայությունում: Ազատությունը մարդուն տրվում է այն չափով, որքանով նա մերձ է Աստծուն: Երկրի վրա մարդն ազատություն է ձեռք բերում՝ կատարելության ձգտելով: Ազատության ձեռքբերման ճանապարհին կարևոր նշանակություն ունի հնազանդության առաքինությունը: Հնազանդությունն ամեն մի խոսքի անառարկելի կատարումը չէ: Հնազանդությունը նախ և առաջ ուշադրությամբ լսելու կարողություն է: Ցավոք, մարդկանց մեծամասնությունը հաճախ հնազանդությունը նույնացնում է սեփական ազատության ճնշման հետ՝ սխալմամբ ենթադրելով, որ նա, ով հնազանդվում է, անկախ չէ, իսկ նա, ով չի հնազանդվում, տիրում է, այնինչ իրականում այլ է պատկերը: Հնազանդությունը սիրո և ազատության փոխներթափանցված ուսուցում է, քանի որ հենց ազատության և սիրո մեջ է հնազանդությունը կատարելագործվում: «Որպեսզի չընդդիմանաս և չհոգնես հնազանդությունից ու զգաս այդ առաքինության ահրաժեշտությունը, պետք է հասկանաս այդ առաքինության իմաստը և միայն այդ դեպքում հնազանդությունը քեզ կազատագրի, քանի որ հնազանդությունը ստրկություն չէ, այլ՝ ազատություն»,- ասել է  Պաիսիոս Աթոսացին:

Բոլորն էլ ձգտում են հանգստության և ուրախության, բայց քչերը գիտեն, թե ինչպես դրանց հասնել: Հնազանդ անձը գիտի, որ Աստված է ղեկավարում երկինքն ու երկիրը, իր կյանքը, այդ պատճառով միշտ հանգիստ է ու խաղաղ: Հնազանդ անձն Աստծո կամքին է հանձնվում, ինչը նրան շնորհում է ազատություն և խաղաղություն Աստծով, իսկ հպարտ անձն իրեն թույլ չի տալիս աստվածային օրհնությամբ ապրել, քանի որ անհնազանդ հոգի ունի: Երբ հիվանդը բժշկի է գնում, բժիշկն ուշադիր զննում է նրան և ապա բուժում նշանակում: Հիվանդն այս դեպքում հնազանդվում է բժշկին՝ նրա նշանակած բուժումը կատարելով: Նույն է պարագան, երբ մարդը գնում է եկեղեցի՝ խոստովանության, հոգևորականը, ուշադիր լսելով նրան, որոշում է հոգևոր խնդիրները և առաջարկում հոգևոր դեղատոմսեր՝ խրատներ: Այս պարագայում խոստովանողը, իր խնդիրները հաղթահարելու համար, հնազանդություն է ցուցաբերում, բայց ոչ պարտադրաբար, այլ իր ազատ որոշմամբ: Տերն ասում է՝ ով լսելու ականջ ունի, թող լսի (Մատթ. 11:15): Մարդը, հոգևորականին դիմելով, Աստծո խոսքն է լսում, որի նպատակը մարդկության փրկությունն է: Եկեղեցու հայրերից մեկն ասել է, որ նա, ով ջանում է Աստծո կամքով ապրել, Տերը լուսավորում է նրան և Իր կամքը հայտնում:

Ինչո՞ւ էին եկեղեցու հայրերը հնազանդությունն առավել համարում, քան պահքն ու աղոթքը. քանի որ առանց հնազանդությաн արված բարի գործերը փառասիրություն են ծնում, իսկ հնազանդն ամեն ինչ անում է՝ ասվածի համաձայն և հպարտանալու որևէ առիթ չունի: Եթե անկյալ հրեշտակները հնազանդ գտնվեին, ապա երկնքում կմնային և Աստծո փառքը կերգեին: Եթե Ադամը հնազանդ լիներ Աստծուն, ապա նա և իր սերունդը դրախտում կապրեին: Արարիչն Աստված Իր արարածներին տվել է ապաշխարությամբ և հնազանդությամբ դրախտին արժանանալու հնարավորությունը: Մարդն իր անկեղծ սերն է արտահայտում Աստծո հանդեպ, երբ ինքնակամ հնազանդվում է աստվածային պատվիրաններին: Աստծո խոսքին հանազանդվելը կյանք է պարգևում, իսկ անհնազանդությունը՝ մահ: Մի օր երանելի Հովհաննեսը եկավ իր ուսուցչի մոտ, որը, նրան տեսնելով, մի չոր ճյուղ վերցրեց, տնկեց հողի մեջ և ասաց՝ ահա քեզ հնազանդություն, ամեն օր ջրիր այս ճյուղը, այնքան ժամանակ, մինչև որ այն պտուղ տա: Հովհաննեսը կատարեց իր ուսուցչի կամքը և երկու տարի ջրեց չոր ճյուղը: Երրորդ տարվա մեջ այն կենդանացավ և պտուղ տվեց: Եվ հայրը քաղեց պտուղը, եկեղեցի բերեց և ասաց՝ եկեք և կերեք հնազանդության պտուղը: Հնազանդության առաքինությունն ունենալու համար հարկավոր է ջանք թափել և այն ձեռք բերողն սկսում է աստվածահաճո կյանքով ապրել, քանի որ ընդօրինակում է Քրիստոսին, Ով մարդկության համար հանդիսացավ հնազանդության կերպար: Հնազանդությունը նախ և առաջ ներքին հոգևոր աշխատանք է՝ հոգևոր աշխատանք՝ աղոթքի մեջ հարատևելու և ներքին խոնարհություն ձեռք բերելու: Զուր չէ, որ եկեղեցու հայրերն ասում են, որ փրկությունն սկսվում է հնազանդությունից, ինչը մարդու համար պետք է լինի առաջին ձեռքբերումը:

 

Կազմեց Կարինե Սուգիկյանը

 

07.07.20
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․