Սաղմոս ԾԳ

Այսուհետև՝ Դավթի իմաստության օրհնությունը, այն ժամանակ, երբ զեփացիները եկան և ասացին Սավուղին. «Ահա Դավիթը թաքուն նստած է մեզ մոտ»:

Այն ժամանակ, երբ զեփացիները եկան և ասացին Սավուղին, թե ահա Դավիթը թաքնվել է մեզ մոտ՝ այն այրում: Սա նաև առաքյալների դասին է վերագրվում, որոնք գնալով քարոզելու՝ ասացին.

1. Աստուած, յանուան քում կեցո՛ զիս, և ի զօրութեան քում իրա՛ւ արա ինձ:

Աստվա՛ծ, քո անվամբ փրկի՛ր ինձ և քո զորությամբ արդար հանի՛ր ինձ:

Որպեսզի նշաններ լինեն քո անվամբ և զորությամբ, ինչպես Դավիթն է այստեղ ասում, թե որպեսզի փառավորվի քո անունն ու զորությունը: Նաև մկրտվողներս ենք այդպես ասում, երբ մեզ տանում են. «Անվամբ Հոր և Որդու և Սուրբ Հոգու», Հայրը միտքն է, Հոգին՝ մեր հոգին, Որդին՝ մարմինը, որոնք հավիտյանս ապրեցնում և զորացնում են մեզ, եթե արդարացիորեն հրաժարվենք և խոստովանենք:

2. Աստուած, լո՛ւր աղօթից իմոց. ունկն դիր բանից բերանոյ իմոյ:

Աստվա՛ծ, լսի՛ր իմ աղոթքները, ականջ դիր բերանիս խոսքերին:

Քանզի նենգությամբ չէ մեր աղոթքը, ինչպես Սավուղինն է:

3. Օտարք յարեան ի վերայ իմ. և հզօրք խնդրեցին զանձն իմ, և ո՛չ համարեցան զքեզ Աստուած առաջի իւրեանց:

Օտարներն ելան իմ դեմ, հզորներն իմ կյանքն ուզեցին և քեզ իրենց աչքում Աստված չհամարեցին:

Ինձ հետ բաժանելու ոչինչ չունեն, և դևերը մեր մեջ օտար են, այլ ոչ թե բնակակից: Քեզ իրենց աչքում Աստված չհամարեցին, թե դու ամեն ինչ տեսնում ես:

4. Ահա՛ Աստուած օգնական իմ:

Ահա Աստված իմ օգնականն է:

Պետք չէ վախենալ նրանից, ով մարմինն է սպանում:

Եւ Տէր ընդունելի հոգւոյ իմոյ:

Եվ Տերը՝ իմ հոգու ապավենը:

Քանզի Սավուղը հեռացավ իրենից և հոգին հանգստացավ այդ երկյուղից, և միայն [Աստված] կարող է հոգին ընդունել մահվամբ:

5. Ի դարձուցանել զչարն ի թշնամիս իմ ճշմարտութեամբ քով սատակեա՛ զնոսա:

Չարիքը շրջելով թշնամիներիս դեմ՝ քո ճշմարտությամբ կործանի՛ր նրանց:

[Այն չարիքը], որ մտածում են իմ դեմ գործել, [նրանց դեմ շրջի՛ր] ճշմարիտ և արդար դատաստանով:

6. Ես կամօք իմովք պատարագս մատուցից քեզ, խոստովան եղէց անուան քում, Տէր, զի բարի է:

Ես իմ բարի կամքով զոհ պիտի մատուցեմ քեզ, Տե՛ր, և գոհանամ քո անվամբ, քանի որ այն բարի է:

Ես ինքս [իմ կամքով պիտի մատուցեմ], քանզի սատանան չմատուցեց և ընկավ: Կամքն է Աստծո առջև [ընդունելի] զոհը և խոստովանությունը՝ բարի նվերը:

7. Յամենայն նեղութենէ իմմէ փրկեցեր զիս. և ի թշնամիս իմ ետես ակն իմ:

Իմ ողջ նեղությունից փրկեցիր ինձ, և աչքս տեսավ կորուստը թշնամիներիս:

Այնպես, ինչպես ինքն էր ցանկանում տեսնել ինձ, ես տեսա նրան:

 

 

Վարդան Արևելցի, Մեկնութիւն Սաղմոսացն Դաւթի, Էջմիածին, 1797 թ.

Գրաբարից թարգմանեց Գայանե Թերզյանը