Անվախ ագռավը հանդիպեց վախկոտին ու սկսեց ծաղրել նրան.
- Է՜հ, ընկերուհի՛ս, ամեն ինչից վախենում ես: Մշտապես վարանում ես ու լավագույն կտորները մեզ են բաժին ընկում՝ անվախներիս:
- Զգուշավորությունը դեռ ոչ ոքի չի վնասել,- առարկեց վախեցածը:
- Տե՛ս, որ այդ զգուշավորությանդ պատճառով սովամահ չլինես,- բարձր ծիծաղեց անվախը:
Այդ պահին ծառի ճյուղը ճթթաց ու վախեցած ագռավն իսկույն մի կողմ թռավ: Իսկ անվախը շարունակեց ծիծաղել՝ չնկատելով, թե ինչպես աղվեսը ետից իրեն մոտեցավ: Իր կյանքը փրկելու համար ստիպված եղավ առանց պոչի մնալ ու այդ օրվանից ինքն էլ վախեցած դարձավ…
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի