Զրույց Աստծո հետ

Մարդը շշնջում էր.

- Տե՛ր, խոսիր ինձ հետ:

Եվ մարգագետնի խոտերը երգում էին: Բայց մարդը չէր լսում: Եվ այնժամ բացականչեց.

- Տե՛ր, խոսիր ինձ հետ:

Եվ երկինքը թնդաց կայծակից ու ամպրոպից: Բայց մարդը չէր լսում: Նա շուրջբոլորը նայեց ու ասաց.

- Տե՛ր, թույլ տուր տեսնեմ քեզ:

Եվ աստղերը պայծառ փայլեցին: Բայց մարդը չէր տեսնում: Նա կրկին բացականչեց.

- Տե՛ր Աստված, մի տեսիլք ցույց տուր ինձ:

Եվ նոր կյանք ծնվեց գարնանը: Բայց մարդը դա էլ չնկատեց: Նա լաց եղավ հուսահատությունից.

- Հպվի՛ր ինձ, Տե՛ր, և իմաց տուր, որ այստեղ ես:

Եվ դրանից հետո Աստված իջավ ու հպվեց մարդուն: Բայց մարդը մի կողմ քշեց ուսին նստած թիթեռնիկին ու հեռացավ:

Մենք հաճախ ենք նշաններ սպասում վերևից, իսկ երբ դրանք տրվում են մեզ՝ ուղղակի չենք էլ նկատում:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի