Թեև բոլորը չհավատացին, բայց շատերը հավատացին: Ինչպես որ Երուսաղեմ քաղաքում նրա եղած ժամանակ փարիսեցիներից Նիկոդեմոս անունով գիտուն և պատվավոր մի անձ, տեսնելով, որ  Հիսուսի գործած հրաշքները  միայն աստվածային զորությանն են հատուկ, ի սրտե հավատում է և ցանկանում է նրա հետ տեսակցել, որ անհրաժեշտ բաներն էլ ուսանի: Բայց խռովահույզ հրեաների բամբասանքից երկնչելով՝ գիշերով է գալիս Հիսուսի մոտ և նրա աստվածային առաքելությունը խոստովանելով՝ ասում է. «Ոչ ոք չի կարող այդ հրաշքները գործել, եթե Աստված նրա հետ չլինի»:

Որքան էլ որ Նիկոդեմոսի հավատը հայտնի դարձավ այս խոսքերով, բայց նա եկել էր հրահանգվելու Հիսուսից, որի հրահանգը նոր օրենքը հաստատելու և մարդկանց արքայության արժանացնելու մասին էր: Եվ քանի որ նոր օրենքի հիմքը մկրտությունն է,  Հիսուսը հայտնում է, թե քրիստոնեական սուրբ հավատի ծագումից հետո առանց մկրտվելու հնարավոր չէ Աստծու արքայությունը մտնել, և ապա խոսում է իր Աստվածության և մարդկության մասին, ինչպես նաև խաչը ելնելու մասին և վերջապես հավելում է, թե հավատացյալներն արքայություն, իսկ անհավատները դժոխք պետք է գնան:

Ապա Հիսուսն իր աշակերտների հետ Հրեաստանի գավառում շրջելով՝ մկրտում էր ժողովրդին, բայց ոչ թե ինքն անձամբ, այլ իր հրամանով աշակերտներն էին մկրտում իրեն դիմող մարդկանց:  Այդ նույն ժամանակ Հովհաննեսն էլ Հորդանանի մոտ՝ Այենոն կոչված վայրում էր մկրտում, որտեղ ջուր շատ կար (որովհետև դեռ բանտարկված չէր):  Շատ մարդիկ, Հիսուսի վարդապետությամբ հետաքրքրված, սիրով նրա մոտ էին գալիս խմբերով՝ մկրտվելու: Այս պատճառով Հովհաննեսի աշակերտները նախանձելով գանգատվում են Հովհաննեսին:

Քանի որ Հիսուսի մկրտությունը Սուրբ Հոգու զորությամբ էր կատարվում, մարդկանց հոգին մեղքերից մաքրվում էր, իսկ Հովհաննեսի մկրտությունը, այս զորությունը չունենալով,  միայն Հիսուսի մկրտությանն էր պատրաստում ժողովրդին: Այս պատճառով էլ Հիսուսից մկրտվողները Հովհաննեսի աշակերտների հետ վիճաբանում էին: Թեև Հովհաննեսի աշակերտներն ի պատիվ նրա՝ նախանձախնդրորեն վիճաբանության խոսքեր էին ասում, սակայն ինքը՝ Հովհաննեսը, ինչպես որ առաջ խոստովանել էր, թե ինքը Քրիստոսը չէ, այդպես էլ հիմա կրկնում է նույն խոստովանությունը՝ հայտնելով, թե ինքն օրըստօրե պիտի տկարանա, իսկ նա պիտի զորանա:

Այս խոսքերից հետո Հովհաննեսն իրեն ունկնդրող ժողովրդին հայտնապես տեղեկացրեց, որ Հիսուսն է Մեսիան և Աստծու Որդին, որին հավատացողները՝ արքայության, իսկ հավատալ չցանկացողները դատապարտության կարժանանան, և Աստծու բարկությունը նրանց վրա կմնա,  որպեսզի  ամենքը, Հիսուսին հավատալով, նրա վարդապետությանն ու քարոզչությանը հետևեն և այդպես հավիտենական կյանքի արժանանան: