Ցանկությունը Աստվածաշնչում ներկայացվում է որպես  մարմնային, զգայական, հաճախ՝ անմիջական հույզերից բխող և ինքնախորհուրդ բավարարվածության վրա կենտրոնացած վիճակ։ Այսինքն՝ մարդը ինչ-որ բան ուզում է՝ իր հաճույքի համար։ Իսկ ահա սերը (ἀγάπη / agape) Աստվածաշնչում ներկայացվում է որպես  զոհաբերական, դիմացինին ուղղված, անկեղծ, ներողամիտ և հաստատուն վերաբերմունք։ Այսինքն՝ սերը ոչ թե «էս պահին ինչ եմ զգում»-ն է, այլ ինչ եմ պատրաստ անել դիմացինի համար։ Ա Կորնթացիներ 13։4֊7,  Ա Հովհ. 4։8