«Զորավոր» անվանումը եկեղեցուն հետագայում է տրվել, տևական ժամանակ այստեղ պահվող հրաշագործ ձեռագիր ավետարանի պատճառով: Դրա մասին հանդիպում ենք Երվանդ Շահազիզի մոտ, ով եկեղեցու պատմությունը շարադրելիս գրում է, որ 1835թ.-ին եկեղեցին կամ Սուրբ Անանիայի անապատը դադարել է լինել մենաստան ու դարձել է ծխական եկեղեցի՝ հանձնվելով Մարաղայի գաղթականներին: Հենց մարաղացիների խոսակցական լեզվում էլ ընդհանրացվել է եկեղեցուն՝ Զորավոր կոչելու սովորությունը: Իբրև օրինակ՝ Շահազիզը բերում է ժողովրդի կողմից հաճախ լսվող հետևյալ խոսքերը. «էն ուրբ Զօրաւորը վկայ, էն սուրբ Զօրաւորը գիտենայ», այսինքն՝ այդտեղ պահվող Զորավոր Ավետարանը վկա, գիտենա: