Սուրբ Գրքում անհայտ մնացած որևէ խնդրի անհնար է լիարժեք պատասխան տալ, սակայն ոմանց կարծիքով ասվում է, թե Քանանի Քեբրոն կոչված տեղում է ստեղծվել: Հայր Աբրահամի գերեզմանը այնտեղ լինելու պատճառով՝ արաբները այժմ Խալիլ Իբրահիմ են անվանում այդ վայրը, որը Ս. Երուսաղեմից վեց ժամվա ճանապարհի վրա է:

Ասվում է, որ Ադամը դրախտից դուրս գալուց հետո էլ այդ վայրում բնակվեց, քանի որ աքսորվելով հողը վերցված կամ ստեղծված վայրը՝ այնտեղ էլ բնակություն հաստատեց (Ծննդ Գ 23): Նաև Ադամ «կարմիր» է թագմանվում և հատկապես՝ արյան կարմիր գույնի առումով, քանզի «դեմ» արաբերեն «կարմիր» է նշանակում, այս պատճառով ոմանք նաև ասում են, որ Ադամի հողը Դամասկոսի դաշտից է վերցված, քանզի Դամասկոսին «Դըմըշգ» են անվանում, որը նույնպես արյուն է նշանակում: Եվ այս սկզբունքով, ոմանք հասարակության մեջ տարածված հետևյալ խոսքը «Էվէլլի շամ՝ ախըրի շամ» թարգմանում են. «Մարդու սկիզբը հող էր և վերջն էլ հող պիտի լինի» (Ծննդ. Գ 19): Դարձյալ որքանով, որ Ադամի գերեզմանը Քեբրոնում է, հետագայում նրա գլուխը Գողգոթա է փոխադրվել և թաղվել. «Սոսկալին Սերովբեից՝ բառնայր Ինքյամբ զփայտ խաչին, մինչ ի տեղին Գողգոթային, յորում եդյալ մարդն առաջին» (Սերովբեների համար Սոսկալին, մինչև Գողգոթա կոչված վայրը, որտեղ դրված է առաջին մարդը, միայնակ կրում էր Խաչափայտը) Շարական: Հայր Աբրահամը իր որդուն՝ Իսահակին այս լեռան վրա զոհ մատուցեց, այդ պատճառով վերոհիշյալ լեռանը Գողգոթա անունը տրվեց (Մատթ. ԻԷ 33), որտեղ էլ մեր Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսը խաչվեց: Ահա այս իմաստով է, որ խաչելության պատկերների ներքևում Ադամի գլուխն էլ են նկարում:

Հարկավոր է, որ մարդը մեծ ուշադրություն դարձնի այն փաստին, որ «մարդ» բառը («ադեմ», «դեմ») «արյուն» է նշանակում, ամեն անգամ, երբ հիշի կամ իր անվան իմաստը հասկանա, պարտավոր է զգուշանալ, որ Աստծո կամքին հակառակ՝ ուրիշի արյան մեղքի տակ չմտնի, քանզի պատվիրանին դեմ կանգնողը նախ իր արյան մեղքի տակ է մտնում, ինչպես որ Եսայի մարգարեն մեղքը արյան է նմանեցնում (Եսայի Ա 45):

Պողոս եպս. Ադրիանուպոլսեցի, «Զանազանութիւն հինգ դարուց», Հատոր Ա, Վաղարշապատ 1902