Հոբ 12.1-13.6

12.1 Յոբը նորից խօսեց ու ասաց. 2 «Արդ դո՞ւք էք լոկ մարդիկ. հանճարը ձեզ հե՞տ է մեռնելու: 3 Ես նոյնպէս ձեզ նման սիրտ ունեմ: 4 Արդար ու անարատ մի մարդ է ենթարկուել ծաղրանքի: 5 Սահմանուած ժամանակ պատրաստուեց. տեսաւ իր տները՝ կործանուած օտարից, անօրէնների ձեռքով աւերուած: 6 Բայց ով որ չար լինի, թող երբեք չյուսայ, թէ անպարտ կլինի: Եւ ով որ բարկացնի Տիրոջը, նրանից մի՞թէ չի պահանջուի պատասխան: 7 Բայց դէ եկ ու հարցրու գազանին, թէ կտայ պատասխան, երկնքի թռչունին, թէ մի բան կասի քեզ. 8 ու պատմի՛ր դու երկրին, թէ մի բան հասկացնի. կամ ձկները ծովի կպատմե՞ն մի բան քեզ: 9 Եւ սակայն ո՞վ է, որ չիմացաւ, թէ Տիրոջ ձեռքն է ստեղծել ամէն ինչ: 10 Եւ մի՞թէ իր Տիրոջ ձեռքին չէ կեանքը կենդանի շնչերի ու հոգին ամէն մարդ էակի: 11 Զի միտքն է քննում խօսքն, ու քիմքն է համտեսում կերակուր: 12 Ժամանակի երկարութեան մէջ կայ իմաստութիւն, եւ կեանքի երկարութեան մէջ՝ միտքը հանճարեղ: 13 Նրանից գալիս են ուժ, իմաստութիւն, Նրանն են խորհուրդներն ու հանճար: 14 Թէ նա կործանի, ո՞վ կշինի այն, թէ նա փակ դնի մարդկանց առաջ, ո՞վ բաց կանի այն: 15 Թէ նա արգելք դնի ջրերի առաջ, կչորանայ հողը, իսկ թէ որ թոյլ տայ, կկործանի երկիրը: 16 Նրանից են գալիս ուժ ու զօրութիւն, նրանն են հանճար եւ իմաստութիւն: 17 Գերի է քշում խորհրդականներին, յիմարացնում է երկրի դատաւորներին, 18 գահերին է նստեցնում արքաներին եւ գօտի կապում նրանց մէջքին: 19 Գերութեան է ուղարկում քահանաներին ու կործանում է երկրի հզօրներին: 20 Փոխում է խօսքը հաւատարիմի, ծերունիների խելքը ճանաչում: 21 Անարգանք թափում իշխանի գլխին եւ խոնարհներին բժշկում է նա: 22 Երեւան հանում խորքը խաւարի եւ լոյսի բերում ստուերը մահի: 23 Թափառական է դարձնում ազգերին, կործանում նրանց. սփռում է նրանց եւ առաջնորդում: 24 Երկրի իշխանաց սիրտն է շուռ տալիս, մոլորեցնում է ճանապարհներին, որոնց ծանօթ չեն: 25 Խաւարի միջին միշտ կխարխափեն ու չեն տեսնի լոյս եւ հարբածի պէս միշտ կմոլորուեն:

13.1 Ահա այս բոլորն են տեսել աչքերն իմ, լսել ականջներս: 2 Ես այնքան գիտեմ, որքան ինքներդ տեղեակ էք լինում. անմիտ չեմ ձեզնից: 3 Սակայն Տիրոջ հետ պիտի խօսէի, ես նրա առաջ պիտի կանգնէի, թէ որ կամենար: 4 Բայց բժիշկներ էք դուք խիստ չարագործ. ողջացնում էք դուք ամէնքդ էլ չարիքներ միայն: 5 Սակայն համրանաք՝ իմաստութիւնն էլ ի վերջոյ կգայ ձեզ այցելութեան: 6 Լսեցէ՛ք բերնիս գանգատները դուք եւ շրթունքներիս դատաստանին էլ ակա՛նջ դրեցէք: