Անառակ կինը

Մի հզոր թագավոր ամուր ու բարձր մի քաղաք ուներ՝ բազմաթիվ բնակիչներով, և մի սիրելի որդի: Թագավորը կամեցավ ամուսնացնել իր որդուն, սակայն, մի կողմ թողնելով իր քաղաքացիների գեղեցիկ ու իմաստուն դուստրերին, որդուն ասաց.

- Իմ սիրելի որդի, գնա, պտտվիր աշխարհով և քեզ համար մի այնպիսի կին գտիր, ինչպիսին ուզում ես, որովհետև չեմ ցանկանում ստիպել, որպեսզի միայն այստեղ ապրողներից մեկին ընտրես:

Արքայազնն ուղևորվեց օտար երկրներ՝ ուսումնասիրելով բարբարոս լեզուներն ու սովորույթները և ջանասիրությամբ իրեն կին ընտրելով: Նա այնտեղ շատ տարիներ անցկացրեց և որպես հարսնացու՝ մի անառակ, անմաքուր, մերկ ու աղքատ մեկին ընտրեց: Լվաց նրան, կերակրեց, մաքրեց աղտեղություններից, հրաշալի զգեստներ հագցրեց, ցույց տվեց ողջ աշխարհին ու բերեց իր հոր արքայությունը:

Հայրն ուրախացավ որդու ընտրությանը, համբույրներով և ուրախությամբ ընդունեց նրանց: Հարսնացուին թագուհուն ներկայացրեց, իր աջ կողմում նստեցրեց, խոստացավ նրա բոլոր հարազատներին էլ այնտեղ ընդունել և ասաց.

- Սա իմ հարսն է, և ողջ նրա ազգն ու ցեղը նրա պես է լինելու:

Թագավորի քաղաքացիներն ու խորհրդականներն ապշած էին, թե ինչու իրենց բարի ու գեղեցիկ դուստրերի փոխարեն անմաքուր ու թշվառ անառակին ընտրեց: Սակայն, եթե կամենում են պատիվ ու երկրպագություն անել արքային, ապա ակամա երկյուղածությամբ ու սրտի թրթիռով խոնարհվում են նաև նրա կողքին գտնվողին:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի