Հայրերից մեկը պատմեց և ասաց. «Մինչդեռ ես Օքսիրինքոսում էի, շաբաթ երեկոյան եկան աղքատները, որպեսզի ողորմություն ստանան: Եվ մինչդեռ ննջում էին, նրանցից մեկը փսիաթի կեսը տակն էր առել, կեսը` վրան: Եվ սաստիկ ցուրտ էր: Երբ ինչոր կարիքի համար դուրս եկա, լսեցի նրա ձայնը, որ հառաչում էր ցրտից և դարձյալ կրկնելով իր խորհուրդը` մխիթարում էր իրեն և գոհանալով Տիրոջից` ասում էր. «Ով գիտե` քանի՜ մեծահարուստներ կան բանտերում՝ երկաթներով շղթայված, ոմանց ոտքերը կոճղերի մեջ են պնդված, և իրենց կարիքներն իսկ չեն կարողանում հոգալ: Իսկ ես թագավորի պես եմ, ոտքս մեկնում եմ և գնում` ուր կամենամ»: Եվ քանի դեռ նա այսպես խոսում էր, մնացի՝ մինչև լսեմ բոլոր խոսքերը, և մտնելով՝ պատմեցի եղբայրներին, և խրատվեցին աղքատի խոսքերից»:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի