Աստծուն և ընկերոջը սիրելու մասին

Հայր Պիմենի մասին ասում էին, թե բնակվում էր իր երկու աշակերտ եղբայրների հետ, իսկ երիտասարդներից կրտսերը նեղում էր նրանց: Հայր Պիմենը մյուս եղբորն ասաց. «Ինչպե՞ս վարվենք այս երիտասարդի հետ, որ մեզ նեղում է. ե՛կ գնանք այստեղից»: Եվ ելան­ գնացին` նրան թողնելով այնտեղ: Եվ երբ սա տեսավ, որ ուշացան, դուրս ելավ և տեսավ հեռվից, որ գնում էին. սկսեց կանչել և հետևնե­րից գնալ: Պիմենը եղբորն ասաց. «Սպասենք երիտասարդին»: Եվ երբ նա հասավ նրանց, ասաց. «Դուք ո՞ւր եք գնում և ինձ մենակ եք թող­նում»: Ծերն ասաց. «Որովհետև դու մեզ տրտմեցնում ես, թողեցինք քեզ և գնում ենք»: Եվ նա ասաց. «Գնանք միասին` ուր որ կամենաք»: Երբ տեսավ ծերը նրա անմեղությունը, մյուս եղբորն ասաց. «Ե՛կ դառ­նանք մեր սենյակը, որովհետև սա իր կամքով չի անում, այլ դևն է նրան անել տալիս, որ մեզ տրտմեցնի»: Եվ վերադարձան իրենց տուն:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016