Երկու ընկեր հանդիպեցին փողոցում:
- Ինչպե՞ս ես:
- Լավ, իսկ դո՞ւ:
- Ավելի լավ է չհարցնես: Ողջ օրը վազվզում եմ գործերով, մեկ՝ այս մեկը, մեկ՝ մյուսը, չգիտեմ, թե որը հասցնեմ: Գլուխս արդեն պտտվում է:
- Միգուցե պետք է ավելի քի՞չ մտածես գործերիդ մասին,- ենթադրեց ընկերը:
- Ի՞նչ ես ասում: Անհնար է գործերի մասին չմտածել:
Այս խոսքի վրա բաժանվեցին ու կրկին հանդիպեցին մի քանի օր անց: Շատ գործ ունեցող ընկերն է՛լ ավելի մտահոգ էր երևում:
- Ի՞նչ է պատահել,- հարցրեց ընկերը:
- Ատամս է ցավում, գնում եմ ատամնաբույժի մոտ,- պատասխանեց մյուսը:
- Իսկ գործե՞րդ:
- Ի՞նչ գործերի մասին կարող է խոսք լինել, երբ ատամս է ցավում:
- Ահա՛, թե ինչ: Փաստորեն կարող ես գործերիդ մասին չմտածել, երբ ատամդ է ցավում:
«Այստեղ, աշխարհում նեղություն պիտի ունենաք, սակայն քաջալերվեցե՛ք, որովհետև ես հաղթեցի աշխարհին» (Հովհ. 16:33):
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի