Մի ճամփորդ կանգնեցրեց մոտեցող սայլը:
- Ինձ չե՞ք տանի,- հարցրեց սայլապանին:
- Նստի՛ր,- պատասխանեց վերջինս:
Ցորենի արտերի մոտով անցնելիս սայլապանը հնձած ցորեն տեսավ: Որոշեց մի քանի խուրձ վերցնել, բայց վախենալով, որ որևէ մեկը կնկատի, ճամփորդին ասաց.
- Գնամ մի քիչ ցորեն բերեմ, իսկ դու շուրջբոլորը հսկի՛ր: Եթե որևէ մեկը տեսնի, ինձ նշա՛ն տուր:
Մարդը ոչինչ չպատասխանեց: Սայլապանը վազեց արտի միջով, մի մեծ խուրձ գրկեց ու հետ վազեց: Իսկ մարդը նշան արեց, որ, իբր, ինչ-որ մեկը տեսել է: Սայլապանը վախից մի կողմ նետեց գրկինը, ցատկեց սայլի վրա ու ձիերին մտրակելով՝ առաջ սլացան: Երբ արտից բավականին հեռացել էին, սայլապանը հետ նայեց, սակայն ոչ ոքի չտեսավ:
- Խաբեցիր ինձ,- բարկացավ նա մարդու վրա:- Ո՞վ տեսավ, որ ցորեն վերցրի:
- Աստված,- պատասխանեց մարդը՝ երկինքը մատնացույց անելով:
Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի