23 Նոյեմբեր, Շբ
Ծերն ասաց. «Եթե մենակյացը կամենա երկու բան ատել` նա կկարողանա ազատվել այս աշխարհից»: Եղբոր հարցին, թե՝ ի՞նչ բան է այդ, պատասխանեց. «Մարմնական հանգիստն ու սնափառությունը»: Նաև ասաց. «Մարդու բարկությունը բնական է` եթե ախտերից չէ, այլ ախտի վրա զայրանալու ու այն արմատախիլ անելու պատճառով է: Բնական է մարդու քաղցը` եթե մարմնի կարիքից է, և ոչ թե` ախտերից: Ինչպես Դավիթն է ասում. «Ով ծածուկ խոսեց իր ընկերոջ դեմ, նրան բացեիբաց հալածեցի, ով ամբարտավան էր աչքով և ագահ` սրտով, նրա հետ հաց իսկ չկերա» (Սաղմ. Ճ, 5)»: Նույն ծերն ասաց. «Քունը բնական է մարդու համար, բայց ոչ` հագենալու աստիճան»:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի