Դժբախտությունը տանը

Դժբախտությունն եկավ ու բացականչեց.

- Ես եկա, բացե՛ք դռները:

- Համեցե՜ք,- սիրալիր պատասխանեցին տանտերերն ու լայնորեն բաց արեցին դռները:

- Ինչ է, չհասկացա՞ք, թե ով եմ ես,- զարմացավ դժբախտությունը:

- Ինչո՞ւ չէ: Հասկացանք: Մենք ուղղակի և՛ քեզ, և՛ ուրախությանը ընդունում ենք այնպես, կարծես հենց Աստծո ձեռքից ընդունելիս լինենք՝ գիտենալով, որ ինչ էլ ուղարկի մեզ, մեր օգուտի համար է լինելու: Դե, ինչո՞ւ առաջ չես գալիս: Թե՞ օգնենք քեզ:

Դժբախտությունը նայեց նրանց, տատանվեց-տատանվեց և ուրիշների տուն գնաց, որտեղ իսկապես կարող էր դժբախտություն դառնալ:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի