Երեք լիբանանյան մայրի

Ժամանակին Լիբանանի հիասքանչ պուրակներում երեք մայրի կային: Մայրիները դանդաղ են աճում, և այդ երեք ծառերը դարեր անցկացրեցին կյանքի ու մահվան, մարդկության ու բնության մասին մտորումներով:

Նրանք տեսան, թե Սողոմոն թագավորի պատվիրակներն ինչպես Լիբանան եկան և այնուհետև ասորիների հետ ճակատամարտերում այդ հողն արյամբ ներկվեց: Տեսան Եղիա մարգարեին ու նրա թշնամի Հեզաբել թագուհուն: Իրենց կողքով անցնող բազմաթիվ քարավանների շարքեր տեսան:

Եվ մի գեղեցիկ օր էլ որոշեցին ապագայի մասին խոսել:

- Այն ամենից հետո ինչ տեսա,- ասաց առաջինը,- կուզենայի գահ դառնալ, որի վրա աշխարհի ամենազորեղ արքան կնստեր:

- Իսկ ես կուզենայի մի այնպիսի բան դառնալ, որ հավիտյանս չարը բարու կվերածեր,- ասաց երկրորդը:

- Իսկ ես,- ասաց երրորդը,- կցանկանայի, որ մարդիկ ամեն անգամ ինձ նայելով՝ Աստծուն հիշեին:

Տարիներ անցան, անտառում փայտահատներ հայտնվեցին ու կտրեցին մայրիները: Առաջին մայրիով անասնագոմ կառուցեցին, իսկ մնացած կտորտանքով մսուր պատրաստեցին: Երկրորդ ծառից մի կոպիտ գյուղական սեղան պատրաստեցին: Իսկ երրորդ մայրու գերանները վաճառել չհաջողվեց: Դրանցից տախտակներ կտրեցին ու մի մեծ քաղաքի պահեստում պահեցին:

Սկսեցին գանգատվել մայրիները. «Մեր փայտն այնքան լավն է, բայց մեզանից ոչ մեկն արժանի կերպով չգործածվեց»:

Որոշ ժամանակ անց, մի աստղազարդ գիշեր, մի ամուսնական զույգ, գիշերելու տեղ չգտնելով, որոշեց այն անասնագոմում գիշերել, որ առաջին մայրու փայտից էր կառուցվել: Հենց այդ գիշեր էլ հղի կինն իր որդուն լույս աշխարհ բերեց և դրեց մսուրի մեջ, փափուկ խոտի վրա: Եվ այդ նույն պահին առաջին մայրին հասկացավ, որ իր երազանքը կատարվել է՝ ինքը որպես հենարան էր ծառայել Մեծագույն Արքային:

Մի քանի տարի անց, մի համեստ գյուղական տանը մարդիկ երկրորդ մայրու փայտից պատրաստված սեղանի շուրջը նստեցին: Նախքան ուտելը, նրանցից մեկը մի քանի խոսք ասաց հացի և գինու մասին, որ սեղանի վրա էին:

Եվ այստեղ երկրորդ մայրին հասկացավ, որ այդ պահին նեցուկ հանդիսացավ ոչ միայն գինուն և հացին, այլև՝ մարդ և Աստված կապին:

Հաջորդ օրը երրորդ ծառի տախտակներից խաչ պատրաստեցին: Մի քանի ժամից վիրավոր ու տանջահար մի մարդու բերեցին և գամերով մեխեցին խաչին: Երրորդ մայրին սարսափեց իրեն բաժին հասած դաժան ճակատագրից ու սկսեց անիծել այն:

Բայց երեք օր չանցած հասկացավ, թե ինչ էր իրեն բաժին հասել՝ խաչվածն Աշխարհի Լույսը դարձավ: Այդ մայրու փայտից պատրաստված խաչը տանջանքի գործիքից հաղթանակի խորհրդանիշի վերածվեց:

Այսպիսով կատարվեցին երեք մայրիների երազանքները՝ այնպես, ինչպես երազանքների պարագայում է պատահում, երազանքները կատարվում են, բայց բոլորովին այլ կերպ, քան պատկերացնում ենք:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի