Մի գյուղացի, խղճահարությունից ելնելով, իր տանը մի ավազակի ապաստան տվեց: Որոշ ժամանակ անց նա իր ավազակ ընկերներին էլ բերեց: Բնավորությամբ թույլ լինելով՝ գյուղացին թույլ տվեց, որ նրանք էլ իր մոտ ապրեն, և շուտով նրա տունն ավազակաորջի վերածվեց: Ավազակներն այստեղ էին բերում իրենց ողջ գողոնը:
Երբ այդ ավազակախմբին ձերբակալեցին, ապա գյուղացուն էլ նրանց հետ դատեցին՝ որպես մեղսակցի: Դատավորը խստորեն հարցրեց նրան.
- Դու ինչպե՞ս ավազակ դարձար:
Գյուղացին, հոգոց հանելով, տարածեց ձեռքերն ու պատասխանեց.
- Թույլ բնավորության պատճառով, պարոն դատավոր:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի