Հերթը

Հագուստներ բաժանող բարեգործական կազմակերպության շենքի մուտքի առջև մեծ հերթ է գոյանում, որովհետև չունևոր մարդկանց լիովին նոր հագուստներ են բաժանում: Քրքրված զգեստներով, անտուն և ամուրի չքավոր մի տղամարդ արդեն երեք անգամ հերթ է կանգնում և ձեռնունայն դուրս գալիս: Չորրորդ անգամ, երբ հասնում է նրա հերթը, բարեգործական կազմակերպության զայրացած աշխատակիցները նրան պարզապես թույլ չեն տալիս ներս մտնել իրենց շենք: Չքավոր մարդը տխուր մի կողմ է կուչ գալիս: Ունևոր մի կին մոտենում է նրան և ասում.

- Ինչ անխիղճ մարդիկ են, այդքան հագուստների մեջ նույնիսկ մեկ բաճկոն էլ Ձեզ չնվիրեցին: Ասացեք խնդրեմ, ի՞նչ հագուստ կուզենայիք, որ Ձեզ համար գնեմ:

Չքավորի դեմքը պայծառանում է և հարցնում.

- Իսկ դուք հեռուստացույց ունե՞ք, այդ անխիղճ մարդկանցից երեք անգամ նոր հեռուստացույց խնդրեցի, իսկ չորրորդ անգամ ինձ դուրս շպրտեցին` ասելով, որ այդտեղ միայն հագուստ են բաժանում:

Ունևոր կինը լռելյայն հեռանում է:

Իրականությունը ճիշտ գնահատել և խնդրել այն, ինչն առավել անհրաժեշտ է: Այդպես էլ շատ անգամ մարդիկ իրենց աղոթքներում չեն կարողանում հասկանալ, որ Աստծուց պետք է ոչ թե երկրային իրեր, իրողություններ խնդրել, այլ երկնայինն առավել խնդրել, որ Աստված մեզ մաքրի այն մեղավոր կրքերից, մեղքերից, որոնք մեր հոգում բույն են դրել և առկա են, իսկ մենք անհրաժեշտը թողած՝ խնդրում ենք ժամանակավորն ու երկրորդականը, ինչպես օրինակ` խնդրում ենք բժշկություն, բայց ի սրտե չենք խնդրում մեր հոգին մաքրել այն մեղավոր կրքից, որի պատճառով հիվանդացել ենք, խնդրում ենք ֆինանսական հնարավորություն, բայց չենք խնդրում մեր հոգին մաքրել այն մեղավոր կրքից, որը կապվածություն և կախվածություն է ստեղծում կոմֆորտից և ունեցվածքից և այդպես շարունակ...

Հովհաննես Մանուկյան