Հիշաչարության մասին

Եգիպտացի հայրերից մեկը պատմեց. «Մի օր որոշեցի օտար տեղ գնալ և նստելով նավ` այնպես եղավ, որ եկանք Աթենք: Կամենալով քաղաք մտնել` տեսա մի ծեր մենակյացի, որ թիկնոց էր կրում և մի զամբյուղ ուներ`բաբելոնյան փականով, և մարդիկ էին գնում նրա հետ: Եվ երբ քաղաք մտավ, նրան դիմավորեց մարդկանց մի մեծ բազմություն և նրան (ամֆի) թատրոն մտցրին, իսկ ես հարցրի մեկին, թե ով է սա: Եվ նա ասաց. «Սա հեթանոսների մեջ փիլիսոփաներից մեծագույնն էր, սակայն դարձավ քրիստոնյա, վանք մտավ և դարձավ մենակյաց: Ահա տասնհինգ տարի անց եկել է քաղաք, դրա համար էլ գնում ենք, որ լսենք, թե ինչ է խոսելու»: Ես ևս գնացի նրանց հետ, որ լսեմ, թե ինչ է ասում: Եվ երբ եկան իշխանները, աղաչեցին նրան, թե. «Ասա՛ մեզ՝ ինչ ունես ասելու»: Նա նրանց առջև բերեց ապակե անոթ ու բացեց, որը լեցուն էր աղբով, և բոլորն սկսեցին ասել. «Ասա՛ մեզ՝ ի՞նչ է այդ»: Եվ այսպես ասաց. «Երկնի ներքո չկա այլ ազգ` ինչպիսին որ քրիստոնյաներն են, ոչ էլ այլ կարգ` ինչպիսին որ մենակյացներինն է, սակայն նրանց միայն սա է վնասում, որ բանսարկուն նրանց մեջ ոխ է գցում միմյանց հանդեպ, և ասում են, թե` նա ինձ ասաց, և ես նրան ասացի, և իրենց անսրբությունն ակներև են դարձնում, բայց և այնպես իրենք այն չեն տեսնում»: Բազմաթիվ մարդիկ, լսելով այս, գովեցին նրան և հեռացան:

 

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016

15.08.22
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․