Ոմն եղբայր հարցրեց մի ծերի և ասաց. «Աստծո առաջ անո՞ւնն է մեծ` մյուսների շինության համար, թե՞ ծածուկ գործերը»: Եվ ծերը նրան ասաց. «Ես մի եղբոր գիտեմ, որը միշտ խնդրում էր Տիրոջը՝ ցույց տալ մի արժանավոր հոգի, երբ այն դուրս է գալիս մարմնից և նրա դուրս գալու կերպը: Լսեց նրա խնդրանքը Տերը և ուղարկեց իր շնորհը՝ ցույց տալու հետևյալը. տարավ նրան մի քաղաքի մոտ, իսկ քաղաքի եզրին մի վանք կար, իսկ վանքում` մի անվանի ծեր, որին մահվան ցավն էր տիրել: Նա լսեց, որ ողջ քաղաքն ասում էր. «Վա՜յ մեզ, եթե մեռնի այն սուրբը, որի շնորհիվ Աստված մեզ պահում ու կերակրում էր. նրանից հետո ի՞նչ կլինի մեզ հետ»: Եվ տեսավ եղբայրն Աստծո հրեշտակին` կանգնած այն անվանի մարդու կողքին` երեք սայրի սուրը ձեռքին, և Աստված նրան ասաց. «Խփի՛ր դրան անխնա, որովհետև մեկ ժամ անգամ չկարողացա հանգչել դրա մեջ»: Հրեշտա կը հարվածեց նրա սրտին, և երեք օր հետո մեռավ բազում տանջանքներով: Ապա եղբայրը մտավ քաղաք և տեսավ այնտեղ մի օտարական աղքատի` փողոցում ընկած, իսկ Գաբրիելն ու Միքայելը նստած էին նրա աջ ու ձախ կողներում և ուզում էին առնել նրա հոգին, բայց հոգին առանց ցավերի չէր թողնում մարմինը: Եվ Միքայելն ասաց Գաբրիելին. «Ի՞նչ անենք, որովհետև հրաման չունենք սրա հոգին տանջանքներով վերցնելու»: Եվ Գաբրիելը գոչեց առ Աստված, թե ինչ կհրամայի: Եվ Աստված ասաց. «Հիմա կառաքեմ Դավթին և իմ բոլոր երգողներին, որպեսզի նրանց ձայների քաղցրությամբ թողնի մարմինը»: Եվ իսկույն իջան բազում զորություններ` անճառելի երգերով, և աղքատն ավանդեց հոգին»:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի