25 Նոյեմբեր, Բշ
Օձը բաց դաշտ է դուրս գալիս ու ծաղիկների մեջ կանգնելով, գլուխը բարձր պահած՝ իմանում է, թե որ կողմից է գալիս քամին և դրա դիմաց կանգնելով՝ ծաղիկների բույրով զմայլվում ու պարարտանում է: Եվ դաշտում մի ծաղիկ էլ կա, որի հոտը, երբ դիպչում է օձի զգայարաններին, նրա գլխին մի լուսատու մարգարիտ է առաջանում, և դրանից հետո օձը գիշերով գնալիս, լուսավորվում է նրա ճամփան:
Առակի մեկնությունը. այս առակով մեկնաբանվում է, որ կանաչ դաշտը Եկեղեցին է, իսկ ծաղիկները՝ պատվիրանները, լուսատու մարգարիտը՝ Քրիստոսի շնորհի Ավետարանն է՝ Սուրբ Հոգով տրված: Եթե մեկը գնա Աստծո եկեղեցի ու հավատով լսի Աստծո խոսքը, նա Սուրբ Հոգու անուշահոտությամբ կզմայլվի ու կզորանա, իսկ Ավետարանը, սրտի մտքով ընդունելով, նրա մեջ լուսատու և անգին մարգարտի կվերածվի, որից կլուսավորվի իր հոգու խավարը, որ ապականվել է մեղքերով ու այս անցողիկ աշխարհի մոլորեցնող գայթակղություններով:
Այսպես է ասում նաև Ավետարանը. «Քեզ կուղարկեմ, որպեսզի բացես նրանց աչքերը, նրանց դարձնես խավարից դեպի լույս և սատանայի իշխանությունից՝ դեպի Աստված» (Գործք 26:18):
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի