Հիվանդությունից հյուծված խեղճ այրին գարնանը բակ դուրս եկավ ու սկսեց բանջարանոցը փորել, բայց բահն անընդհատ ընկնում էր նրա թուլացած ձեռքերից:
Մի ունևոր էր անցնում այրու տան մոտով ու նրան տեսնելով՝ կարեկցանքով ասաց.
- Աստված քեզ օգնի,- և իր բարությունից գոհ՝ շարունակեց ճանապարհը:
Մի ժամ անց մեկ այլ մարդ էր անցնում նույն ճանապարհով: Նա էլ տեսավ այրուն, կանգ առավ, իջավ իր ձիուց ու բակ մտնելով՝ անխոս փորեց ողջ բանջարանոցը:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի