Աշակերտը հարցնում է վանահորը.
- Ինչո՞ւ այս երկու մարդկանց հետ միևնույն կերպով չվարվեցիր, քանի որ երկուսն էլ ինձ անմիտ անվանեցին. մեկին՝ հանդիմանեցիր, մյուսին՝ գովաբանեցիր:
Վանահայրը պատասխանում է.
- Այն մեկն անմիտ կոչեց սրտի չարությամբ և ցանկացավ դատապարտել քեզ, իսկ մյուսը` սրտի բարությամբ անմիտ ասաց` քո սխալը ցույց տալու և օգնելու համար: Հարցն այն է, թե գավաթի մեջ ինչ ես լցնում` խմելու ջո՞ւր, թե՞ թույն, այդ գավաթը խոսքն է, իսկ ջուրը կամ թույնը դրա պարունակությունն են՝ սիրով կամ դատապարտությամբ ասված խոսքը...
Հովհաննես Մանուկյան
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի