Մարդասիրության մասին

Երեք նշանավոր  ավազակներ կային, որոնք բազում տեղերում բազում  չարիքներ էին գործել: Օրերից մի օր սրանք  գալիս են մի վանք և որեւէ կերակուր խնդրում: Վանքի վերակացուն էլ խստորեն կշտամբում է նրանց՝ ասելով.

- Դուք արյունարբու գողե՛ր ու ավազակնե՛ր, ոչ միայն չեք ամաչում ուրիշների վաստակը հափշտակելուց, այլև համարձակվում եք անամոթաբար Աստծո ծառաներին տրված ողորմությունն ուտել: Արժանի չեք երկրի վրա ապրելու, քանի որ ոչ Աստծուց եք երկնչում, ոչ էլ մարդկանցից ամաչում: Հեռացե՛ք ձեր չար գործերով հանդերձ և այլևս չհանդգնեք այստեղ վերադառնալ:

Իսկ նրանք զայրացած ու  խիստ սրտնեղված ետ դարձան:

Եվ ահա նույն օրը վանահայրն ինչ-որ  տեղից վերադառնում է՝  հետն ունենալով մի քանի նկանակ և մի շիշ գինի, և վերակացուից  լսելով, թե ինչպիսի պատասխան էր տվել ավազակներին, հանդիմանում է նրան ասելով՝ թե.

- Անիրավորրեն ես դա արել, քանզի մեղավորները մարդասիրությամբ և քաղցրությամբ  ավելի  դյուրությամբ են դարձի գալիս, քան սպառնալիքներով ու խստությամբ, որովհոտև Քրիստոս Աստված վարդապետը մեր, Ում Ավետարանը խոստացաք պահել,  ասել  է.

- Բժիշկն առողջների համար չէ , այլ՝ հիվանդների: Չեկա կանչելու արդարներին, այլ մեղարվորներին: Այդ պատճառով էլ շատ անգամ մեղավորների հետ էր ուտում: Արդ, քանի որ այդ արել ես ընդդեմ սիրո և Քրիստոսի պատվիրանի, սուրբ հնազանդության համար հրամայում եմ քեզ, որ հենց հիմա առնես այս նկանակն ու շշով գինին,  շուտափույթ փնտրես ավազակներին և   գտնելով նրանց՝ ընծայես իմ անունից: Եվ ապա՝ ծնկելով նրանց առաջ, խոնարհությամբ խոստովանես քո հանցանքը, որ նման տրտմությամբ ու խստությամբ վարվեցիր նրանց հետ: Եվ կաղաչես նրանց, որպեսզի այլևս այդպիսի չար գործեր չանեն, այլ երկյուղեն Տեր Աստծուց և ընկերներին էլ չվնասեն: Եվ եթե այս անեն, խոստանում եմ բոլոր նրանց մարմնական պետքերը հոգալ: Այս կասես նրանց աւ այնտեղից  կվերադառնաս:

Եվ երբ սա գնաց փնտրելու ավազակներին, վանահայրը եկավ  աղոթքի կանգնեց առ Աստված, որպեսզի նրանց  զղջում և ապաշխարության դարձ տա:

Արդ, երբ ավազակներն ուտում էին այն ողորմությունը, որն ուղարկել էր նրանց Աստծո մարդը, սկսեցին միմյանց հետ խոսել՝ ասելով. «Վայ՜ մեզ՝ եղկելիներիս և թշվառներիս, թե դժոխքի որքան մեծ ու անտանելի տանջանքներ են մեզ սպասում, որ ոչ միայն կողոպտում ենք մարդկանց ստացվածքներից, այլև զրկում ենք կյանքից, և սակայն, այսքան մեծամեծ չարիքներից և մարդասպանություններից հետո ամենևին ոչ Աստծուց երկյուղ ունենք և ոչ էլ խղճմտանք:  Իսկ  ահա այդ սուրբ եղբայրը, որ եկել է մեզ մոտ, այնքան փոքր  մի բանի համար, որ  մեզ արդարորեն, մեր իսկ չարությանից դրդված՝ մեզ հանդիմանել էր, իրեն այսքան խոնարհեցրեց և դատապարտեց՝ մեր առաջև, և մանավանդ՝  նման առաքինի և սուրբ այրը մեզ առատ խոստումներ պարգևեց, հաց ու գինով մեր պետքերը լցրեց: Արդարև, դրանք են սրբերն Աստծո. որոնք երկինքը պիտի ժառանգեն: Իսկ մենք՝ կորստյան որդիներս, օրըստօրե ավելացնում ենք հավիտենական դժոխքի մեր տանջանքերը, չգիտենք, թե կարող ենք ողորմություն գտնել Աստծուց՝ այսքան չար ու զազիր մեր գործերի համար»:

Նրացից մեկը, երբ նման բաներ էր խոսում, մյուս երկուսն  ասում են. «Այդ դեպքում ինչ՞ անենք»: Եվ նա ասում է. «Գնանք՛  Աստծո մարդու  մոտ և եթե նա մեզ  հույս տա, որ մենք՝ նման չարագործներս, կարող ենք ողորմություն  գտնել Աստծուց:  Մեզ մի անգամ պատվիրածը կանե՛նք, միայն թե կարողանանք  մեր հոգիներն ազատել դժոխքի գեհենից»:

Հավանություն տալով սրան՝  երեքն էլ մեկ առ մեկ գնում են  Աստծո մարդու մոտ, ասում.

- Հայր՛, մենք մեր մեծամեծ չարագործությունների պատճառով տարակուսանքի մեջ ենք՝  արդյոք՞ կարող ենք Աստծուց ողորմություն գտնել: Բայց եթե դու մեզ հուսադրես, թե Աստված երես չի դարձնի մեզնից, ահավասիկ, պատրաստ ենք քեզ հետ ապաշխարել,  և այն ամենին, ինչ որ մի անգամ պատվիրես մեզ , կամենում ենք հնազանդ լինել: Իսկ Աստծո մարդը նրանց սիրով ու քաղցրությամբ ընդունեց և զանազան ապացուցներ մեջբերելով՝  հավաստիացրեց նրանց Աստծուց մարդասիրություն գտնելու մասին: Ինչպես նաև խոստացավ նրանց՝  Տեր Աստծո շնորհն ու ողորմությունը  գտնելու մասին՝   ուսուցանելով նրանց, թե որքան  մեծ է Աստծո մարդասիրությունը մեր անթիվ մեղքերի դեմ. թեև անսահման են՝  հաղթահարում են  և թաքցվում և մանավանդ, որ մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսը մեղավորների համար աշխարհ եկավ, որպեսզի փրկի նրանց:

Արդ,  ավազակները հրաժարվելով աշխարհից ու իրենց չար գործերից՝  ընդունելի եղան Տեր Աստծուն եւ Նրանով զգեստավորվեցին  ու սրտով կենդանացան: Նրանցից երկուսը կարճ ժամանակի ընթացքում  գովելի վարք ձեռք բերեցին, հրավիրվելով  Տիրոջից՝ այս աշխարհից տեղափոխվեցին: Իսկ երրորդը երկար ապրեց, և մշտապես, մտովի անցկացնելով իր  ծանր ու զանազան մեղքերը,  անչափ ապաշխարեց: Ընդհուպ հիսուն տարի՝ որքան, որ ապրում էր,  հացով ու ջրով էր միայն անցկացնում, միշտ բոկոտն էր շրջում և գիշերն աղոթքի կանգնում և մինչև առավոտ չէր քնում: Եվ ապա այդպիսի ճգնասեր առաքինությամբ առ Աստված, հրեշտակների առաջնորդությամբ, տեղափոխվեց:

Հայելի վարուց