Մարդը եկեղեցի մտավ: Մոմ վառեց ծնողների հոգիների հանգստության համար և իր պարտքը կատարած համարելով՝ հեռացավ: Իսկ մոմը մնաց վառվելու: Ո՜հ որքան ջանք թափեց: Ե՛վ մոմե արցունքներ թափեց, և՛ կորացավ, խոնարհվեց Խաչի առջև: Մի խոսքով, փորձեց մարդու փոխարեն ամեն ինչ անել: Բայց արե՞ց արդյոք: Միայն Աստծուն է հայտնի…
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի