Մի վանական իր հոգևոր հոր մոտ եկավ ու ասաց.
- Հա՛յր, այլևս Աստծո խոսքը չեմ կարդալու:
- Ինչո՞ւ,- հարցրեց ծերը:
- Որովհետև գրվածը չեմ հասկանում,- պատասխանեց վանականը:
- Որդյա՛կ,- ասաց ծերը,- երբ ոչխարները կանաչախիտ արոտավայր են գտնում, ագահորեն կուլ են տալիս խոտը, առանց այն ծամելու, ձգտելով հնարավորինս շատ վերցնել, իսկ հետո, երբ արդեն հագենում են, որոճում են: Այդպես էլ դու՝ քանի դեռ ժամանակ ու հնարավորություն ունես, առանց ծուլանալու, որքան կարող ես շատ կարդա աստվածային գրքերը, և մթինը լուսավոր կդառնա քեզ համար: Քանի որ ունակության շնորհիվ կհասկանաս անհասկանալին կամ Եկեղեցու հայրերից կիմանաս, կամ, ի վերջո, եթե ոչ ոք չլինի, որ բացատրի քեզ, ապա Տերն Ինքը քեզ կլուսավորի:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի