Թագավորը հրովարտակ է ուղարկում, որ պատրաստ է օգնել կարիքավոր մարդկանց, սակայն ովքեր գալիս են, ձեռնունայն հեռանում են: Դեսպաններից մեկը հարցնում է արքայի խորհրդականին.
- Ինչո՞ւ թագավորն այս մարդկանցից որևէ մեկին չի օգնում:
Խորհրդականը պատասխանում է.
- Բոլորը գալիս, խնդրում են հանրահայտ ոսկե գավաթը, որը պարզապես իշխանության և հաջողության խորհրդանիշ է: Քանի որ բոլորը միևնույն գավաթն են ուզում, թագավորը համարում է, որ այն հանրությանն է պատկանում, այլ ոչ թե որևէ մեկին: Սակայն այդ մարդկանցից ոչ ոք չի խնդրում այն գիտության ու իմացության գաղտիքը, թե ինչպես կարող է պատրաստել այդպիսի բազմաթիվ գավաթներ և դրանք վաճառքի հանել...
Մարդիկ իրենց աղոթքներում հաճախ կենտրոնանում են իրավիճակային խնդրանքների վրա, բայց Նախախնամությունն ակնկալում է, որպեսզի նրանք իմաստություն և հավիտենականություն ունեցող արժեքներ խնդրեն...
Հովհաննես Մանուկյան