Ս. Գիրքն ընդհանուր քրիստոնեական աշխարհայացքի լույսի ներքո ընթերցելու մասին

Հինկ­տա­կա­րան­յան և նորկ­տա­կա­րան­յան Ե­կե­ղե­ցու կյան­քի ա­ռան­ձին փաս­տե­րի ի­մա­ցությու­նը բա­վա­րար չէ կուռ աշ­խար­հա­յացք կազ­մե­լու հա­մար: Ա­ռանց իր ամ­բող­ջության մեջ քրիս­տո­նեա­կան աշ­խար­հա­յաց­քի հստակ ըմբռն­ման, սրբա­զան պատ­մության ա­մե­նան­շա­նա­կա­լից փաս­տերն իսկ կորց­նում են ի­րենց ա­նանց կեն­սա­կան նշա­նա­կությու­նը:

Ի­րա­պես, ե­թե չհաս­կա­նա­լով քրիս­տո­նեա­կան աշ­խար­հա­յաց­քը` ես չգի­տեմ մար­դու երկ­րա­յին կյան­քի ի­մաս­տը, աստ­վա­ծա­յին հայտ­նության ճշմա­րիտ նշա­նա­կությու­նը մարդ­կության հա­մար, չեմ հաս­կա­նում Աստ­ծու Որ­դու մար­դե­ղաց­ման փրկա­բա­նա­կան ի­մաս­տը, ի՞նչ ա­նանց կեն­սա­կան նշա­նա­կություն կու­նե­նա ինձ հա­մար հա­վա­տը ա­ռան­ձին փաս­տե­րի, օ­րի­նակ` ջրհե­ղե­ղի, Ե­գիպ­տո­սի հար­ված­նե­րի, Դա­վիթ թա­գա­վո­րի հան­ցա­գոր­ծության, կույս Մա­րիա­մից Փրկչի ծնուն­դի, մեր Տեր Հի­սուս Քրիս­տո­սի հրաշք­նե­րի, հա­րության ու եր­կինք համ­բարձ­վե­լու և այլ­նի նկատ­մամբ:

Միայն Աստ­ծու փրկա­գոր­ծության, մար­դու երկ­րա­վոր կյան­քի ի­մաս­տի և մարդ­կության հա­մար աստ­վա­ծա­յին հայտ­նության հստակ ըմբռ­նու­մը կա­րող են հաս­կա­նա­լի դարձ­նել այս բո­լոր փաս­տե­րի ճշմա­րիտ, ա­նանց նշա­նա­կությու­նը: Կա­րող են հնա­րա­վո­րություն ըն­ձե­ռել խո­հեմ վե­րա­բեր­մունք ու­նե­նա­լու իմ և այ­լոց մեջ բնակ­վող չա­րի և բա­րու հան­դեպ, գի­տակ­ցա­բար հա­մա­ձայ­նեց­նե­լու կյան­քը այս փաս­տե­րի նկատ­մամբ հա­վա­տի հետ:

Ընդ­հա­նուր քրիս­տո­նեա­կան աշ­խար­հա­յացքն ա­մենևին չհաս­կա­ցող կամ նրա մա­սին խիստ ո­րո­շա­կի պատ­կե­րա­ցում չու­նե­ցող մար­դու հա­մար նույ­նիսկ կո­թո­ղա­յին աստ­վա­ծա­բա­նա­կան-դա­վա­նա­բա­նա­կան գրա­կա­նության ըն­թեր­ցա­նությունն է անպ­տուղ և վտան­գա­վոր: Միշտ վտանգ կա, որ նա կեղծ ու չա­փա­զանց­ված պատ­կե­րա­ցում կկազ­մի այն հար­ցի մա­սին, ո­րը պա­տա­հա­կա­նո­րեն գի­տե: Նա հա­զիվ թե կա­րո­ղա­նա այդ հարցն ընդ­հա­նուր հայ­տա­րա­րի բե­րել մյուս բազ­մա­թիվ հար­ցադ­րում­նե­րի հետ, ո­րոնց դերն ու նշա­նա­կությու­նը բնավ չի հաս­կա­նում: Եվ որ­քան շատ կար­դա ա­ռան­ձին դա­տո­ղություն­ներ, այն­քան ա­վե­լի նրա միտ­քը կխճող­վի բա­ցար­ձա­կա­պես ի­րար չշաղ­կապ­ված աստ­վա­ծա­բա­նա­կան գի­տե­լիք­նե­րի բա­վիղ­նե­րում:

Այդ­պի­սի մե­կը, բախ­վե­լով գի­տա­կան ան­հե­թեթ հե­քիա­թիկ­նե­րից ա­մե­նաան­հե­թե­թի վրա հիմն­ված աշ­խար­հա­յաց­քի հետևոր­դի հետ, կամ ի­րեն սթափ գնա­հա­տե­լու ա­ռա­ջին իսկ պա­հին դյու­րությամբ կսա­սան­վի, ե­թե ա­րիություն չու­նե­նա խո­նար­հա­բար խոս­տո­վա­նե­լու իր ա­մո­թա­լի տգի­տությու­նը քրիս­տո­նեա­կան աշ­խար­հա­յաց­քի ըմբռն­ման հար­ցում` ան­կախ աստ­վա­ծա­բա­նա­կան ա­ռան­ձին հար­ցե­րի մա­սին իր գի­տե­լիք­նե­րից:

Հոգևոր կյան­քի մա­սին ճիշտ պատ­կե­րա­ցում կազ­մե­լու և Սուրբ Գիրքն ուղ­ղա­փա­ռո­րեն հաս­կա­նա­լու հա­մար անհ­րա­ժեշտ է կար­դալ ուղ­ղա­փառ Ե­կե­ղե­ցու սուրբ հայ­րե­րի եր­կա­սի­րություն­նե­րը, ո­րոնց աղբ­յուրն ու հիմ­քը Սուրբ Գիրքն է, ո­րը և նրանք մեկ­նում են: Քան­զի այդ գրա­վոր հոգևոր ժա­ռան­գության հե­ղի­նակ­նե­րը` սուրբ և աստ­վա­ծաշ­նորհ հայ­րե­րը, ներշնչ­վել են նույն Սուրբ Հո­գուց, Ով ներ­գոր­ծում էր մար­գա­րե­նե­րի և ա­ռաք­յալ­նե­րի վրա, ո­րոնց ձեռ­քով էլ մարդ­կությա­նը շնորհ­վեց աստ­վա­ծա­յին Հայտ­նությու­նը` Սուրբ Գիր­քը:

Գրիգոր Դարբինյան

«Ինչպես կարդալ Աստվածաշունչը» գրքից