Սաղմոս ՃԽԹ

Ալելուիա՝ Անգեոսի և Զաքարիայի:

Սա [աքսորից] վերադարձին վայել օրհնություն է, ինչը նաև իրագործվեց մակաբայեցիների հաղթանակի ժամանակ, և հատկապես նոր ժողովրդին է վերագրվում, որ ասում է.

1. Օրհնեցէ՛ք զՏէր յօրհնութիւն ի նոր. օրհնութիւն նմա յեկեղեցիս սրբոց:

Օրհնեցե՛ք Տիրոջը նոր օրհնությամբ, սրբերի ժողովում է օրհնությունը նրա:

Քրիստոսի արյամբ նոր ուխտով փրկվածներն են, որ ասաց. «Սա նոր ուխտ է իմ արյունով» (Ա Կորնթ. 11:25), բայց եթե, ըստ Պողոսի, նոր արարած լինի (տե՛ս Բ Կորնթ. 5:17): Արդ, սրանց է վայել նոր օրհնություն տալ Ամենասուրբ Երրորդությանը և միասնական աստվածությանը գոհություն մատուցել: Սուրբ եկեղեցին սրբերի ժողովն է, որովհետև բոլորը միաբերան փառաբանում են Աստծուն՝ միշտ և հանապազ:

2. Ուրախասցի Իսրայէլ յԱրարիչ իւր, որդիք Սիովնի ցնծասցեն ի թագաւորն իւրեանց:

Իսրայելն ուրախացավ իր Արարչով, Սիոնի որդիները թող ցնծան իրենց թագավորով:

Նոր Իսրայելը նոր արարած դառնալով, այլ ոչ թե հինը, որ սպանեց նրան: Վերին Սիոնի որդիները թող ցնծան իրենց թագավոր Քրիստոսով, ըստ Գաբրիելի:

3. Օրհնեսցեն զանուն նորա օրհնութեամբ, սաղմոսիւք և օրհնութեամբ սաղմոս ասասցեն նմա:

Թող գովեն նրա անունը օրհնությամբ, նվագարանով և օրհներգով սաղմոս ասեն նրան:

Օրհնելով Հիսուս Քրիստոսի անունը սաղմոսներով և օրհնությամբ, նրանք՝ գործերով, իսկ մենք՝ բերանով:

4. Հաճի Տէր ընդ ժողովուրդ սուրբ իւր. և բարձր առնէ զհեզս ի փրկութեան:

Տերը սիրում է իր սուրբ ժողովրդին, և փառավորում հեզերին փրկությամբ:

Որոնց հովիվ եղավ և ասաց. «Իմ բաժին ժառանգությունը հաճելի եղավ ինձ» (Սղմ. 15:6): Եվ փառավորում է հեզերին, որոնց մասին ասաց. «Երանի հեզերին» (Մատթ. 5:5)՝ փառավոր երկիրը տալով:

5. Պարծեսցին սուրբքն փառօք, և ցնծասցեն ի հանգիստս իւրեանց.

6. և բարձր արասցեն զԱստուած բերանօք իւրեանց:

Թող սրբերը պարծենան փառքով, և ցնծան իրենց հանգստի մեջ:

Թող նրանք փառաբանեն Աստծուն իրենց բերաններով:

[Թող պարծենան փառքով], այսինքն՝ խաչով, որով պարծենում է առաքյալը, որ նա է Հիսուսի փառքը, որով, ըստ Հովհաննես ավետարանչի, փառավորվեց: Եվ ցնծան իրենց հանգստի մեջ, իսկ Սիմաքոսն ասում է «իրենց անկողնում»: Հանգիստն այն է, որի մասին Հիսուսն ասաց. «Եկե՛ք ինձ մոտ, բոլոր հոգնածներդ և բեռնավորվածներդ, և ես ձեզ կհանգստացնեմ» (Մատթ. 11:28): Թող նրանք փառաբանեն Աստծուն իրենց բերաններով, այսինքն՝ [փառաբանեն] Քրիստոսի խաչ բարձրանալը և բոլորին դեպի իրեն կանչելը, որովհետև սրտով հավատում ենք և բերանով խոստովանում:

Սուրք երկսայրի եդ ի ձեռս նոցա,

7. առնուլ հատուցումն ի հեթանոսաց, յանդիմանութիւն ամենայն ժողովրդոց:

Նրանց ձեռքերում երկսայրի սրեր կան, որ վրեժ լուծեն հեթանոսներից և պատժեն բոլոր ժողովուրդներին:

Որովհետև սրով և աղթոքով վանեցին Գոգին, իսկ մակաբայեցիները՝ Անիտոքոսին: Սուրը նաև խոսքն է, որ Տերը եկավ՝ գցելու երկրի վրա, այն բաժանողը, հավատացյալին անհավատից զատողը, որ առաքյալները վերցրեցին հին և նոր կտակարանները, որով հատուցեցին սատանային՝ սաստելով նրան և մարդկային ազգն ազատելով նրա իշխանությունից, բոլորի առջև կործանելով նրանց մեհյաններն ու զոհասեղանները: Երկսայրի սուր, որովհետև կապում էին և արձակում երկնքում և երկրի վրա, որովհետև սատանային կապեցին և հեթանոսներին արձակեցին իրենց կապանքներից՝ երկինք թողնելով և ասելով, որ վերնայինի մասին խորհեն:

8. Ի կապել զթագաւորս նոցա կապանօք, զզօրավարս նոցա ձեռնակապօք երկաթեօք:

Որ նրանց թագավորներին կապեն շղթաներով, և նրանց մեծամեծներին՝ երկաթյա ձեռնակապերով:

Որ թագ էին դնում և փառքն էին մարդկանց, երբ Երուսաղեմի վրա էին գալիս, որոնք կապվեցին այնտեղ, իսկ նրանց մեծամեծները՝ երկաթյա ձեռնակապերով, իսկ մակաբայեցիների ահից Երուսաղեմում կապվեցին թագավորները և նրանց զորավարները, և որ կապելուց հետո էլ կտրեցին նրա ձեռքը, ինչպես որ կտրեցին Նիկանորի [աջ ձեռքը և գլուխը] և կախեցին տաճարի դռան առաջ (տե՛ս Ա Մակաբ. 7:46): Նաև առաքյալները հեթանոսների թագավորներին կապեցին Քրիստոսի սիրով, ինչպես Սեղբեստրոսը՝ Կոստանդիանոսին, սուրբ Գրիգորը՝ Տրդատին և նրա զորավարներին, իշխաններին, զորահրամանատարներին ոչ միայն Քրիստոսի հավատով, այլև ձեռնակապերով, այսինքն՝ առաքինության ծանր ու վաստակավոր ձեռքերով:

9. Առնել նոցա դատաստանս ի գրոց. փառք այս են ամենայն սրբոց նորա:

Որ գրված դատաստանն իրագործեն նրանց հանդեպ: Այս է փառքը նրա բոլոր սրբերի:

Ինչպես որ Իսրայելի հաղթանակի մասին նախ գրեցին Մովսեսը և մյուս մարգարեները, և այս է փառքը, որ տալիս են նրան բոլոր սրբերը՝ ուրախանալով իրենց ազգատոհմի փրկությամբ: Եվ Հիսուսը՝ մեր Աստվածը, դատաստանով պատերազմեց մեր թշնամիների դեմ, և ոչ աստվածաբար, քանի որ ասաց. «Դատաստանի համար եկա այս աշխարհ» (Հովհ. 9:39): Եվ մարգարեներն այս մասին էին աղաչելով գրում. «Ելիր՛, Աստվա՛ծ, ու դատի՛ր աշխարհը» (Սղմ. 81:8), «Ելի՛ր, Տեր, հանուն քո սահմանված կարգի» (Սղմ. 7:7), և սա է փառքն ու պատիվը բոլոր սրբերի՝ երկնավորների և երկրավորների, որովհետև լսեց նրանց պաղատանքները և եկավ փրկելու, դրա համար էլ Դավիթն ասում է. «Օրհնեալ է Աստված, որ չվանեց աղոթքն իմ» (Սղմ. 65:20), և՝ «Պանծացնում եմ քեզ, Տե՛ր, քանզի ընդունեցիր ինձ» (Սղմ. 29:1), իսկ սերովբեները երգում են. «Սո՛ւրբ, սո՛ւրբ, սո՛ւրբ  է զորությունների Տերը, և ամբողջ երկինքն ու երկիրը լի են նրա փառքով» (Ես. 6:3): Ինչպես որ ծննդյան ժամանակ հրեշտակներն ու հովիվներն էին ասում. «Փա՛ռք Աստծուն՝ բարձունքներում, և երկրի վրա խաղաղությո՛ւն» (Ղուկ. 2:14), քերովբեներն էլ Քոբար գետի ափին՝ «Օրհնյալ է Տիրոջ փառքը՝ իր բնակատեղիում» (Եզեկ. 3:12), և մենք էլ ասում ենք. «թող լինի, թող լինի»:

 

Վարդան Արևելցի, Մեկնութիւն Սաղմոսացն Դաւթի, Էջմիածին, 1797 թ.

Գրաբարից թարգմանեց Գայանե Թերզյանը

 

29.09.20
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․