Քրիստոնեաբար ապրելն ընտրություն է, քանի որ մարդն է ընտրում ինչ կերպ ապրի, իսկ քրիստոնեաբար ապրելու անհրաժեշտություն ունի նա, ով ձգտում է կատարելության: Քրիստոնյան երբեմն հայտնվում է այս խնդրի առաջ՝ ինչպե՞ս ապրել այն միջավայրում, որտեղ բարոյական այլ արժեքներ են ու համոզմունքներ: Նման դեպքում հնարավոր է նրան այցելի հետևյալ գայթակղիչ միտքը՝ ի՞նչ կլինի, եթե այս կամ այն պատվիրանը խախտես: Եթե քրիստոնյան թույլ տա, որ այդ միտքը տիրի իրեն, ապա անխուսափելիորեն կկանգնի այն ուղու վրա, որով ընթացավ Եվան: Իսկ թե ուր տարավ նրան այդ ուղին, հայտնի է բոլորին:
Երբ քրիստոնեությունը հայտնվեց պատմության ասպարեզում, մարդկությունն անկումային վիճակից դուրս գալու ելքեր գտավ: Այդ ելքերից է Պողոս առաքյալի հետևյալ հորդորը՝ ուղղված լուսո որդիներին. «Թեև մի ժամանակ խավար էիք, սակայն հիմա, որ միացած եք Տիրոջը, լույս եք: Հետևաբար, ապրեցե՛ք լույսի որդիներին վայել ձևով, որովհետև լույսի պտուղներն են բարությունը, արդարությունը և ճշմարտությունը: Ջանացե՛ք հասկանալ, թե՛ Աստված ինչ է ուզում ձեզնից, և բնավ մասնակից մի՛ եղեք խավարի գործերին, որոնք Աստծու կամեցած պտուղները չեն տալիս: Ընդհակառակը, ձաղկեցե՛ք դրանք, որովհետև այդ մարդկանց արածները գործում են մթան մեջ, և այդ մասին խոսելն իսկ ամոթ է: Բայց այդ բոլոր ծածուկ արարքները Քրիստոսի լույսով հայտնվում և հանդիմանվում են, որովհետև լույսը հայտնի է դարձնում ամեն բան» (Եփես. 5:8-15): Այսինքն՝ քրիստոնյան պետք է ճիշտ գնահատի ժամանակը և զգուշավոր լինի, որ «չլինի թե որևէ մեկը դատարկ խոսքերով խաբի իրեն» (Եփես. 5:6), քանի որ օրերը չար են: Առաքյալն առաջարկում է խորհել, թե ինչ են առաջարկում շրջապատող մարդիկ, արդյո՞ք աստվածահաճո են նրանց առաջարկները: Իսկ շրջապատող մարդիկ կարող են առաջարկել՝ մի քիչ ստիր, կեղծավորություն արա, չարին չարով պատասխանիր: Նման խորհուրդ տվողներն իրենց ասածներն արդարացնում են այն «երկաթե» փաստարկով, թե՝ բոլորն էլ այդպես են ապրում: Իսկ երբ քրիստոնյան փորձում է նվանվել բոլորին, անցնում է խավարի կողմը:
Քրիստոնյան չի կարող հանդիմանել բոլոր այն մարդկանց, որոնք թշնամաբար են տրամադրված Ավետարանի հանդեպ: Այդ դեպքում լավ է հետևել աստվածաշնչյան հետևյալ խոսքին. «Մի՛ հանդիմանիր չարերին, որ քեզ չատեն, հանդիմանի՛ր իմաստունին, և նա կսիրի քեզ» (Առակ. 9:8): Քրիստոս թույլ չտվեց գնալ փոխզիջման, այլ պահանջեց ապրել Ավետարանի համաձայն, որը մեզ պատմում է Աստծուն և մամոնային միաժամանակ ծառայելու անհնարինության մասին: Ուստի առաքյալն առաջարկում է չխաբվել «բարի կամեցողների» խոսքերից, քանի որ մարդը, դառնալով քրիստոնյա, խավարից դեպի լույս է ընթանում և չի կարող կանգնել ճանապարհի կեսին՝ փորձելով թաքնվել ինչ-որ ստվերային տարածության մեջ՝ բաժանվելով մեղքի և առաքինության, չարի և Երկնավոր Հոր միջև: Բանականությունը մարդուն տրված է, որպեսզի մտածի և գիտակցաբար ընտրություն կատարի, այլ ոչ թե կուրորեն հետևի որևէ մեկին: Որևէ առաջարկի դեպքում քրիստոնյան պետք է մտածի, կշռադատի և ստուգի, թե առաջարկվածը համապատասխանո՞ւմ է աստվածային պատվիրաններին, Ավետարանի ոգուն:
Պողոս առաքյալը քրիստոնյաներին հորդորում է նաև մասնակից չլինել խավարի անպտուղ գործերին, և այս հորդորը շատ է տարբերվում ժամանակակից կարգախոսից՝ կյանքում պետք է ամեն ինչից փորձել, կամ, օրինակ, թող վայելի կյանքը, դեռ երիտասարդ է: Մեղքը «փորձելը» նման է նրան, որ մարդն իր ձեռքը մոտեցնի գիշատիչ գազանին, որ բռնելով մարդու ձեռքը՝ մարդու ողջ մարմինն է դեպի իրեն ձգում: Երբ քրիստոնյան Ավետարանի լույսի ներքո քննում է իրեն առաջարկվածը, ապա նրա համար ակնհայտ են դառնում խավարի գործերը: Ուստի նա պետք է չափազանց նրբանկատորեն և սիրով մատնանշի իր հարազատի սխալները ու մի քանի անգամ ասելուց հետո, նրան հանգիստ թողնի և Աստծուն հանձնի:
Տիրոջ սահմանածի համաձայն՝ մարդը կրթվում և դաստիարակվում է բացառապես մարդու միջոցով: Եթե այդպես չլիներ, ապա առաքյալների կարիքը չէր լինի, Ավետարանի քարոզչության կարիքը չէր լինի: Առաքյալները երկար տարիներ քարոզեցին, հալածվեցին, և նրանցից շատերը նահատակվեցին ու արժանացան երկնային պսակների: Երբ քրիստոնյան իր մերձավորին հորդորում է, հնարավոր է, որ ցավ է պատճառում նրան, բայց այն բուժիչ ցավ է, որ օգնում է մոտենալ Երկնային Արքայությանը:
Ամենակարող Արարիչը ոչ թե մեր նյութական զոհաբերությունների, այլ երախտագիտության կարիքն ունի: Իսկ երախտագիտության զգացում ունենալ առ Աստված, նշանակում է՝ միշտ հիշել Նրան, Ով կօգնի հեշտությամբ դիմակայել խավարի գայթակղություններին:
Կարինե Սուգիկյան
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի