Մի անգամ, եկեղեցական տոներից մեկի ժամանակ, վանական եղբայրները հավաքվեցին միասնական ճաշի համար: Վանականներից մեկը սպասրկող եղբորն ասաց.
- Եփված կերակուր չեմ ուտի, այլ միայն հաց և աղ:
Սպասարկող եղբայրը մեկ ուրիշ եղբոր կանչեց ու բոլորի ներկայությամբ ասաց.
- Այս եղբայրը հրաժարվում է եփված կերակուր ուտել: Մի փոքր աղ բեր նրա համար:
Այդժամ ծեր վանականներից մեկը ոտքի ելավ ու աղ խնդրած եղբորն ասաց.
- Լավ կլիներ հացդ քո խցում միայնակ ուտեիր այսօր, քան ի լուր բոլորի հայտարարեիր այն, ինչ այսքան եղբայրների առջև արեցիր:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի