Շատ վատ: Որովհետև նրանց ժամանակ, թշնամին տկարանալով, իսրայելացիները միառժամանակ հանգիստ էին, և դարձյալ Աստծու օրենքներին հակառակ կենցաղի են հակվում: Ուստի Աստված, նորից բարկանալով, նրանց կռապաշտների իշխանության ներքո է թողնում, որպեսզի խրատվեն, ինչպես շատ անգամ էր արել: Օրինա´կ վերցրու. երբ իսրայելացիները հնազանդության շավիղներից խոտորվում են, թշնամին զորանում և հաղթում է, քանի որ Աստված թշնամիներին՝ որպես արդարության գործիքի, թույլ է տալիս, որ խրատեն իսրայելացիներին: Այս դեպքում հանցանքը թշնամունը չէր, այլ իսրայելացիներինը, քանի որ իրենց ապրելակերպն իրենց պատժում էր: Արդարև, երբ իսրայելացիներին դատավոր էր տալիս, Ինքն էլ նրա հետ լինելով՝ աստվածային օգնությամբ հաղթում էին թշնամուն: Սակայն նույն դատավորի մահվանից հետո ժողովուրդը, նախկին ուղղությունը դեպի չարը շեղելով, վատթարագույն վիճակում է հայտնվում: Թեպետ վերոհիշյալ դատավորներից հետո Հեղի քահանան է դատավոր դառնում, սակայն ժողովուրդը սրա օրոք չի ուղղվում, այլ իր սովորական չար ճանապարհով է ընթանում, թշնամիների հարստահարություններն էլ օրըստօրե սաստկանում են, և իսրայելացիները ծայրահեղ թշվառ և ողորմելի վիճակում են հայտնվում: Սակայն որպեսզի թշնամին չհպարտանա և չմտածի, որ ինքն իր զորությամբ է կարողանում պատժել իսրայելացիներին, Աստված կամենում է նրան էլ պատժել, որ իր աստվածային զորությունը հայտնի դառնալով՝ թշնամին էլ իր չափը ճանաչի, և իսրայելացիներն էլ միխիթարվեն և զգաստանան: Դրանից բացի՝ Աստված ոչ թե նախկինի պես պատերազմով և զորքով, այլ միայն Սամսոնի ձեռքով էր փրկելու իսրայելացիներին, ուստի նախ մարդկային կերպարանքով հրեշտակը, նրա մորը երևալով, ավետիս է տալիս, որ մի որդի պիտի ծնի, և նաև պատվիրում է՝ ոգելից խմիչքներից զգուշանա, օրենքով սահմանված անսուրբ կերակուր չուտի, և մանկան գլխին էլ երբեք ածելի չդիպչի: Սույն բարի լուրն իր ամուսնուն՝ Մանուեին է հայտնում, և Մանուեն, հասկանալով, որ Աստծուց է, խնդրում է, որ նորից այդ մարդուն ուղարկի, որպեսզի տեղեկանալով տրված պատվիրաններին՝ հակառակ բան չանի։ Հրեշտակը նորից է գալիս և կրկնում նախապես տրված պատվիրանը, և Մանուեն առանց իմանալու, որ նա հրեշտակ է, ցանկանում է շուտափույթ մի ուլ մորթել՝ պատիվ տալու համար, իսկ նա էլ հայտնում է, որ պատրաստելիք կերկուրն Աստծուն զոհ մատուցի: Այս անգամ Մանուեն նրա անունն է հարցնում, որպեսզի տրված ավետիսը կատարվելուց հետո գոհանալով՝ փառավորի Աստծուն: Հրեշտակը պատասխանում է, թե ինչու է հարցնում իր անունը. հարցնում է մի բանի մասին, որը սքանչելի է (իբր անթարգմանելի): Երբ Մանուեն, հրեշտակի պատվիրանին համապատասխան, պատրաստած կերակուրը այնտեղ գտնվող մի քարի վրա զոհ է մատուցում, իսկույն քարից բոց է դուրս գալիս և երկինք բարձրանում. հրեշտակն էլ, բոցի հետ բարձրանալով, աներևութանում է: Մանուեն և նրա կինը, այս հրաշքը տեսնելով, երկյուղից ընկնում են երեսնիվայր, մանավանդ Մանուեն ասում է, որ պիտի մեռնեն, քանի որ Աստծուն տեսան: Սակայն կինը հուսադրական և քաջալերող խոսքերով պատասխանում է. «Եթե Աստված մեզ պիտի սպաներ, զոհն ընդունելով՝ այս բարի լուրն ու պատվիրանը չէր հայտնի»: Ապա ծնվում է Սամսոնը, և երբ մեծանում է, Աստված, նրան օրհնելով, այնքան ուժ ու զորություն է տալիս, որի նմանը անցյալում չէր եղել: Եվ քանի որ նրա ձեռքով պիտի պատժվեին թշնամիները, ուստի Թամնաթա է գնում և այնտեղ մի կռապաշտ աղջիկ տեսնելով՝ ցանկանում է նրան կնության առնել: Բայց քանի որ իսրայելացիներին արգելված էր ամուսնանալ կռապաշտի հետ, ծնողները չեն համաձայնում. նրանք չգիտեին, որ դա Աստծու կողմից էր: Սամսոնը, անպատճառ ցանկանալով կնության առնել հիշյալ աղջկան, հարսանիքը կարգադրելու համար ծնողների հետ Թամնաթա գնալիս ճանապարհից այգիների կողմն է թեքվում, որտեղ իսկույն նրա դեմ մի առյուծի կորյուն է դուրս գալիս, որի երախից բռնելով, քանի որ զենք չուներ, ուլի նման մեջտեղից երկու կես է անում: Սակայն Սամսոնն առյուծին սպանելը չի պատմում իր ծնողներին, և Թամնաթա գնալով, ըստ սովորույթի, գործը պատշաճորեն կարգավորելուց հետո վերադառնում են: Սամսոնը, առյուծին սպանելու վայրը վերադառնալով, տեսնում է, որ մեղուները նրա երախի մեջ մեղր են պատրաստել: Այդ մեղրից վերցնելով՝ և´ ինքն է ուտում, և´ ծնողներին է տալիս առանց հայտնելու, թե որտեղից է վերցրել: Թամնաթա գնալով, ըստ երկրի սովորույթների, յոթ օր հարսանիք են անում: Բայց բնակիչները, դրա ընթացքից վախենալով, նրա հետ, որպես ընկեր, երեսուն տղամարդ են դնում: Սամսոնը, առյուծի երախից հանած մեղրի մասին մի առեղծվածային հանելուկ հորինելով, նրանց ասում է՝ ուտողից կերակուր է դուրս գալիս, հզորից՝ քաղցր: Միևնույն ժամանակ պայման են կապում, որ եթե յոթ օրվա ընթացքում խնդիրը լուծեն, ինքը նրանց երեսուն կտոր հագուստ կտա, եթե ոչ՝ իրենք կտան: Երբ երեք օրում անկարող են լինում առեղծվածը լուծելու, ստիպում են նրա կնոջը, որ Սամսոնից անպատճառ պատասխանն իմանա և դրա նշանակությունը իրենց հաղորդի, իսկ եթե չանի, նրան և հոր տունը կայրեն: Նա էլ տեսակ-տեսակ հնարքներով, ծանր հանդիմանությամբ, կեղծավոր և շողոքորթող խոսքերով ու արտասուքով չորս օր այնքան է ձանձրացնում Սամսոնին, որ սա ստիպված է լինում կնոջը հայտնելու հանելուկի բացատրությունը: Թեև նա զգուշությամբ պատվիրում է, որ ոչ մեկին չհայտնի, բայց սա պատասխանն իմանալուն պես, իսկույն տեղեկացնում է բնակիչներին: Նրանք էլ Սամսոնին պատասխանում են, թե ինչ կա մեղրից քաղցր և առյուծից հզոր: Սամսոնը հասկանում է, որ կինը բերանբացություն է արել, սակայն պայման կապած լինելու պատճառով և մանավանդ Աստծուց զորանալով ՝ Ասկաղոնի բնակիչներից երեսուն մարդ (կռապաշտ) է սպանում և նրանց հագուստները տալիս այդ մարդկանց:

Լա՛վ մտապահիր. Սամսոնն առյուծին հաղթում է, բայց կեղծավոր և շողոքորթ կնոջից հաղթվելով՝ ծնողներից թաքցրած գաղտնիքը նրան է հայտնում: Սակայն սա էլ խորհուրդ ուներ, քանի որ սահմանված էր նրա՝ կռապաշտներին պատժելը, և սա պատրվակ էր, որ հետո նրանցից վրեժ լուծի: