Հին Կտակարանում հաճախ կարող ենք հանդիպել ձեր թվարկած դեպքերին, բայց ուշադիր լինելու դեպքում կտեսնենք, որ Աստված պատժում է Իր ընտրյալ ժողովրդի թշնամիներին: Աստված օրհնում էր Իրեն հավատացողներին. օրինակ՝ Հին կտակարանի Ծննդոց գրքում կարդում ենք, Աբրամը Աստծո օրհնությանը արժանացավ, որովհետև հավատաց և հետևեց նրան (Ծննդ 15:6): Հին Կտակարանում Աստված և մարդ փոխհարաբերությունը կատարյալ չէր, և մարդը դեռևս լավ չէր ճանաչում իր Արարչին, Աստծո օգնության, աջակցության կարիքը կար, որպեսզի մարդը աներկբայորեն հավատար և կատարեր իր Արարչի պատգամները:

Նոր կտակարանում արդեն, որը Հին կտակարանի լրումն է, տեսնում ենք Աստվածորդու բացարձակ սերն ու ուշադրությունը անխտիր բոլորի հանդեպ:

Քրիստոսով բոլորս Աստծո օրհնությունը և պահպանությունը ունեցանք, և Աստված այլևս չի պատժում ոչ ոքի, և ինչպես Պողոս առաքյալն է ասում «Այլևս խտրություն չկա, ո՛չ հրեայի և հեթանոսի, ո՛չ ստրուկի և ազատ մարդու, ո՛չ էլ արուի և էգի, որովհետև Քրիստոսին միանալով՝ բոլորդ էլ մեկ եղաք» (Գաղ. 3:28): Աստված բարի և սիրող հայր է և կամենում է բոլորիս փրկությունը: