Պատասխան – Այդ խոսքն այսպես են մեկնում. մանկահասակ (այսինքն՝ դեռևս անհաս)՝ երեխա (այսինքն՝ մանուկ) է անվանում նրանց, ովքեր շատ օրեր ու տարիներ են ամփոփում իրենց հասակի մեջ, սակայն իմաստության և բարի բնավորության առումով երեխա են:
Արդ՝ մանկահասակ ասվածն ընկալվում է հարյուր տարեկան մանուկ. իբր թե Քրիստոսի ժամանակ ճշմարիտ քրիստոնյաները մի հասակի չէին: Նրանք իրենց բնավորության թերությամբ և թեթևությամբ մանուկներ էին, սակայն բոլորն էլ կենաց մաքրությամբ, շնորհներով և առաքինությամբ կատարյալ տղամարդիկ էին, թեև աստիճանով մեկը մյուսին չեն համընկնում, որովհետև ոմանք սրբությամբ մեծ են, ոմանք՝ փոքր:
Մկրտությամբ հոգեպես ծնվածները սակավ օրերով մանուկ չեն համարվում, այլ որպես շնորհով կատարյալ տղամարդիկ, առաքինությամբ իսկույն կատարյալ են դառնում, ինչպիսին էին առաջին քրիստոնյաները: Այս հարցի պատասխանը հայտնի է դառնում հետևյալ խոսքից. Ծերը, որ չի լրացել իր օրերը, այսինքն՝ Նոր Օրենքում երեխա չէ և կամ ոչ էլ մեծահասակը, այսինքն՝ իր օրենքն առաքինությամբ չկատարողը, ապա՝ ծերերը քրիստոնեության մեջ, ինչպես և մանուկները, անցկացնում են իրենց տարիներն առաքինությամբ:
Բայց երբ ասում է՝ կրտսեր որդին հարյուր տարեկան պիտի լինի և այլն, այս խոսքն այսպես է մեկնվում: Նոր Օրենքում մեղավոր հավատացյալը չի մեռնում, այսինքն՝ Նոր Օրենքում հավատացյալ մեղավորը եկեղեցուց դուրս չի նետվում, չի անիծվում, մինչև հարյուր տարեկան չդառնա: Հարյուր տարեկան ասելիս տարիքը մի հասկացիր: Նրան հարյուր տարեկան են կոչում այն պատճառով, որ ինչպես հարյուր թիվն է հաշվարկի մեջ կատարյալ, նույնպես և հարյուր տարեկան ասելով պետք է հասկանան, որ մեղքերով կատարյալ է, և մեղանչելը նրա սովորությունն է, ուստի անվանվում է և՛ լիրբ, և՛ անամոթ:
Սրանից հասկացվում է, որ տգիտությամբ մեղանչողը եկեղեցուց դուրս չի նետվում, մինչև մեղքերին սովորած հասակը չամբողջանա՝ կատարյալ չլինի: Ահա այդպիսի մարդն է միայն պիղծ ու անիծյալ համարվում: Դա է հարյուրամյա ծերը, նրան են անվանում հարյուր տարեկան մահացած:
Եվս մեկ տեսակետ: Ոմանք այսպես են մեկնում. Քրիստոսի եկեղեցում անգամ մանուկները, որ ծնվում են Սուրբ Ավազանից, իմաստությամբ ու քրիստոնեական առաքինությամբ կատարյալ մարդիկ են: Սրանից հետևում է, որ տարիքով կատարյալ եղողը, եթե շնորհների ամբողջությամբ թերի է, մեղավոր ու անիծյալ է համարվում: