Պատասխան – Այդպես մի՛ կարծիր: Բոլոր աստվածաբանների ընդհանուր կարծիքն այն է, թե Սուրբ Երրորդության տեսանելի գործերը հավասար են Սուրբ Երրորդության երեք անձերի համար: Ուստի Որդու հետ դատում է և՛ Հայր Աստված, և՛ Սուրբ Հոգի Աստված: Սակայն այն խոսքը, որ ասում է. «Ամեն դատաստան տվել է Որդուն», ըստ որում՝ Նա պիտի դատավորի դեր ունենա դատաստանի օրը, Նա միայն պիտի խոսի և լսելի դարձնի Իր ձայնը, և Ինքը պիտի արձակի անդարձ վճիռը՝ արդարներին ասելով. «Եկե՛ք իմ Հոր օրհնյալներ», իսկ մեղավորներին՝ «Հեռացե՛ք Նրանից, անիծյալնե՛ր»:

Որդին էր, որ քարոզեց հավիտենական կենաց փրկություն: Նա պիտի նստի դատավորի աթոռին, որ Իր քարոզչության հետևորդները վայելեն իրենց փառքն ու պատիվը, և ունկնդիր չեղողները կրեն իրենց անվախճան տանջանքը: «Ամեն դատաստան տվել է իր Որդուն» ասելով՝ մի հասկացիր, թե ժամանակավոր պարգև է՝ Հայր Աստծուց տրված Որդուն, այլ փոխանցված էր Որդուն աստվածային ծնունդով, Հորից ի սկզբանե: Ինչպես ի հավիտենից հայտնել էր Հայր Աստված Իր Միածնի աստվածային գոյությունն ու բնությունը, նույնպես և հայտնել էր կարողությունը, արդարությունը և բոլոր կատարելությունները: Առ ի հաստատություն մեր այս մեկնության, այսպես է ասում. Ս. Ամբրոսիոսը. «Ամբողջ դատաստանը տվեց Որդուն, իսկապես տվեց, և ոչ թե առատաձեռնորեն բաշխեց»: Իսկ Ս. Հովհան Ոսկեբերանն ասում է. «Նրան տվեց ողջ դատաստանը, որովհետև Դատավորը ծնեց Նրան»: