Պատասխան – Արդարև, պետք չէ տերունական պատկեր նկարել՝ նայելով Աստծո պարզ էությանը: Սակայն մենք մեր նկարած պատկերներով ոչ թե աշխատում ենք Աստծո պարզ էությունը ցույց տալ, այլ միայն զգալի կերպով Աստծո մարդասիրությունը մտաբերել: Այնպիսի կերպարանքով ենք նկարում, ինչպիսին որ մեզ երևացել է:
Ահա Միածին Որդին, որ մարդկային կերպարանք առավ, մարդու կերպարանքով ենք նկարում: Սուրբ Հոգին, որ աղավնակերպ երևաց, մենք ևս աղավնակերպ ենք նկարում, և Հայր Աստված, որ հին ժամանակներում ծերունու կերպարանքով երևաց Դանիել մարգարեին, մենք ևս կատարյալ հասակի մարդու կերպարանքով ենք նկարում:
Մի՞թե չգիտենք, որ երեք անձերն էլ մի պարզ էություն են, անձև ու անտիպ՝ միաժամանակ խոստովանելով, որ երեք անձերն էլ վեր են օրինակներից և հեռու նմանությունից:
Չէ՞ որ նախնի հեթանոսները ևս պարզ խոստովանում էին աստվածային էությունը: Եվ երբ Աստծո անունով պատկեր էին նկարում, խորհրդական ձևեր էին գործածում: Ինչպես, օրինակ, երկայնամիտ լինելու համար ոտքերը բամբակից էին նկարում, իսկ բարկությամբ պատժելու համար ձեռքերը նկարում էին երկաթից. այսպես և մյուս զգայարանները:
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի