Ինը հարյուր հիսուն տարեկան (Ծննդ. Թ 29): Տե՛ս մարդկանց թշվառ վիճակը: Որովհետև յուրաքանչյուր ժողովուրդ, իր վիճակի համապատասխան երկիր գրավելու պայմանով, թեպետ այլ և այլ ազգություններ կազմելով աշխարհային բաների մեջ տեսակ-տեսակ ճարտար գյուտերի շնորհիվ փառքի և պատվի հասան, բայց հոգևոր ճանապարհում հետին աստիճանի ողորմելի և խեղճ մնացին: Քանի որ երկինքն ու երկիրը ստեղծող Արարչի փոխարեն անհամար կուռքեր ստեղծելով՝ որպես աստվածներ սկսեցին պաշտել դրանց: Հիրավի բոլոր արարածների Արարչի և աշխարհը կառավորող իմաստուն և գերագույն Էակի գոյությունը ակամա խոստովանում են, բայց թե ի՞նչ է Նրա հրամանը և ի՞նչ եղանակով է հարկավոր ծառայել Նրան, ահա այդ չգիտեն (Հռովմ. Ա 21):

Պողոս եպս. Ադրիանուպոլսեցի, «Զանազանութիւն հինգ դարուց», Հատոր Ա, Վաղարշապատ, 1902