Հռոմեացիներ 2.25-3.9

2.25 Թլփատութիւնն օգուտ կունենայ, եթէ օրէնքը պահես, իսկ եթէ օրէնքը խախտող ես, քո թլփատութիւնը անթլփատութիւն կլինի. 26 ուրեմն, եթէ անթլփատ մարդը օրէնքի իրաւունքները պահի, նրա անթլփատութիւնն արդեօք թլփատութիւն չի՞ համարուի: 27 Եւ ի բնէ անթլփատ մարդը, օրէնքը կատարելով, պիտի դատի քեզ, որ գրաւոր օրէնքն ունենալով եւ թլփատուած լինելով հանդերձ՝ մեղանչել ես օրէնքի դէմ. 28 որովհետեւ բուն հրեան նա չէ, որ արտաքուստ է երեւում, եւ ոչ էլ բուն թլփատութիւնը՝ արտաքուստ եղածը՝ մարմնականը: 29 Այլ հրեան նա է, որ ներքուստ է, եւ թլփատութիւնը սրտի թլփատութիւնն է՝ ըստ հոգու եւ ոչ թէ ըստ գրի, եւ որի գովքը մարդկանցից չէ, այլ՝ Աստծուց:

3.1 Արդ, ո՞րն է հրեայի առաւելութիւնը, կամ թլփատութիւնից ի՞նչ օգուտ. 2 շատ բան՝ ամէն տեսակէտից: Նախ՝ այն, որ Աստծոյ պատգամները նրանց վստահուեցին: 3 Իսկ արդ, եթէ ոմանք հաւատարիմ չգտնուեցին, մի՞թէ նրանց անհաւատութիւնը Աստծոյ հաւատարմութիւնը խափանեց: 4 Քա՛ւ լիցի: Արդ, թող Աստուած ճշմարիտ լինի, իսկ ամէն մարդ՝ սուտ, ինչպէս որ գրուած էլ է, թէ՝ «Արդար լինես քո խօսքերում եւ յաղթես, երբ դատում են քեզ»: 5 Բայց եթէ մեր անիրաւութիւնը ցայտուն է դարձնում Աստծոյ արդարութիւնը, ի՞նչ ասենք. անիրա՞ւ է Աստուած, որ բարկութիւն է թափում: 6 Որպէս մարդ եմ խօսում: Քա՛ւ լիցի, ապա թէ ոչ՝ Աստուած ինչպէ՞ս կդատի աշխարհը. 7 արդարեւ, եթէ իմ ստով Աստծոյ ճշմարտութիւնը աւելանում է ի փառս նրա, էլ ինչի՞ համար եմ ես դատւում իբրեւ մեղաւոր: 8 Ուրեմն, ահա թէ ինչպէս են նախատում մեզ, եւ ինչպէս ոմանք մեր մասին ասում են, իբր թէ ասած լինենք. “Չարի՛ք գործենք, որպէսզի բարին գայ”. նրանք արժանի են իրենց դատապարտութեանը: 9 Եւ արդ, ինչո՞վ ենք առաւել. արդարեւ, եւ ոչ մի բանով. որովհետեւ աւելի վերեւ էլ հաստատեցինք հրեաների եւ հեթանոսների՝ ամէնքի էլ մեղքի տակ լինելը: