Հայ եկեղեցու հրեշտակաբանության համաձայն` հրեշտակներն անմարմին գոյացություններ են, Աստծո իմացական, անձնիշխան, մշտաշարժ, անսեռ, անմահ և սպասավորներ: Ըստ եկեղեցու սուրբ հայրերի` հրեշտակները, իբրև լուսեղեն էակներ, ստեղծվել են արարչագործության առաջին օրը` լույսի հետ միասին: Աստծո հրահանգով նրանք կոչված են սպասավորել մարդ արարածին: Հետևաբար նրանք սպասավոր հոգիներ են, և երկնաբնակ լինելով հանդերձ, իրենց մասնակցությունն են բերում նաև երկրավոր կյանքի ընթացքին, գործում են ժամանակի և տարածքի մեջ ապրող մարդու համար: Հրեշտակներին անվանում են նաև Աստծո պատգամավորներ, որոնք իրականցնում են Տիրոջ կամքը: Սուրբ Գիրքը վկայում է, որ նրանք բազմաքանակ են: Ըստ Դիոնիսիոս Արիսպագացու` հրեշտակներն ունեն ինը դաս` Աթոռներ, Քերովբեներ, Սերովբեներ, Տերություններ, Զորություններ, Իշխանություններ, Պետություններ, Հրեշտակապետեր և Հրեշտակներ: «Գաբրիել» անունը, որ նշանակում է «Աստծո այր», Բարձրյալի անմիջական պաշտոնյան է, ում վերապահված է Տիրոջ վերին խորհուրդներն ավետարանելու շնորհ: Այս հրեշտակապետը, որ ուղարկվել էր Տիրոջ կողմից, Սուրբ Կույս Մարիամին հաղորդեց բարի լուրը, իսկ Զաքարիային` Ս. Հովհաննես Մկրտչի ծննդյան ավետիսը: «Միքայել» անունը, որ նշանակում է «Ո՞վ է Աստծուն նման», Երկնավոր Արքայի փառքի և նրա ժողովրդի պաշտպանության համար մարտնչողն է, ում տրված է կառավարելու և թագավորելու շնորհ: Ս. Միքայել հրեշտակապետի անունը չորս անգամ վկայակոչված է Սուրբ Գրքում (Դան. 10:13, 11:1, Հուդ. 1:9, Հայտն. 11:7):