Աղոթքով կարդալու մասին

Բա՛ց­ իմ աչ­քե­րը, որ տես­նեմ Քո օ­րեն­քի հրա­շա­լիք­նե­րը (Սաղմ. ՃԺԸ 18):

Ի՞նչ պետք է ա­նի քրիս­տոն­յան, որ­պես­զի Աստ­ծու խոս­քի սեր­մե­րը պտուղ տան իր մեջ: Քրիս­տոս ա­սում է. «Խնդրե­ցե՛ք­ Աստ­ծուց, և Նա կտա ձեզ. փնտրե­ցե՛ք և կգտնեք. բա­խե­ցե՛ք, և կբաց­վի ձեր ա­ռաջ. ո­րով­հետև ով որ ու­զի, ստա­նում է. ով որ փնտրի, գտնում է. և ով որ բա­խի, նրա ա­ռաջ կբաց­վի» (Մատթ. Է 7-8): Քա­նի որ ինք­ներս տկար ենք, ա­ռանց Քրիս­տո­սի ո­չինչ ա­նել չենք կա­րող, ինչ­պես և Նա է վկա­յում. «Ա­ռանց Ինձ ո­չինչ ա­նել չեք կա­րող» (Հովհ. ԺԵ, 5): Ուս­տի ջեր­մե­ռանդ ա­ղոթ­քով է անհ­րա­ժեշտ ա­մեն ինչ փնտրել Նրա մոտ: Պետք է Սուրբ Հո­գին, Ով խո­սեց մար­գա­րե­նե­րի և ա­ռաք­յալ­նե­րի հետ, գոր­ծի մեր մեջ` լու­սա­վո­րե­լով, հան­դի­մա­նե­լով, խրա­տե­լով և ա­ռաջ­նոր­դե­լով մեզ, ե­թե ցան­կա­նում ենք Նրա օ­րեն­քով ապ­րել։

Երբ նստում ես կար­դա­լու կամ լսե­լու Աստ­ծու խոս­քը, նա­խա­պես ա­ղո­թի՛ր­ Աստ­ծուն: Հա­նա­պազ խնդրի՛ր Ն­րան, որ լու­սա­վո­րի միտքդ և բա­ցա­հայ­տի քեզ հա­մար Իր խոս­քե­րի զո­րությու­նը, քան­զի շա­տե­րը, ա­պա­վի­նե­լով ի­րենց հաս­կա­ցո­ղությա­նը և չհաս­կա­նա­լով գրվա­ծը, սրբապղ­ծության մեջ ըն­կան և կոր­ծան­վե­ցին: Արդ, ե­թե ըն­թեր­ցե­լիս դժվար հաս­կա­նա­լի տո­ղե­րի հան­դի­պես, վե­րագ­րի՛ր­ այդ քո տկա­րամ­տությա­նը (ս. Եփ­րեմ Ա­սո­րի):

Բա­զում ա­ղոթք­ներ են մեզ պետք, բա­զում ար­տա­սուք­ներ, հա­ճա­խա­կի պա­ղա­տանք­ներ և մե­ծա­գույն ճգնու­թամբ հայ­ցել Աստ­ծուց, որ­պես­զի ար­ժա­նի լի­նենք լու­սա­վոր միտք ստա­նա­լու, ո­րով կբոր­բոք­վեն մեր մեջ ա­ղոթ­քի բաղ­ձանքն ու Աստ­վա­ծա­յին Գրքի վեր­ծա­նությու­նը (ըն­թեր­ցա­նությու­նը): Եվ մեր մտքի ճա­շա­կե­լի­քում կհա­մե­ղա­նա այդ հիա­նա­լի ու­տեստ­նե­րի խո­հա­րա­րությու­նը, և կճա­նա­չենք հոգևոր եր­կուն­քի օգ­տա­կա­րությունն ու անս­պառ բա­րիք­նե­րի արդ­յու­նա­րա­րությու­նը (Խոս­րով Անձևա­ցի):

Սուրբ Գրքի խո­րա­խոր­հուրդ խոս­քե­րին մի՛ մո­տե­ցիր ա­ռանց ա­ղո­թե­լու և Աստ­ծուց օգ­նություն հայ­ցե­լու, այլ ա­սա՛. «Տո՛ւր­ ինձ, Տե՛ր, զգա­յա­բար ըն­կա­լել նրան­ցում ամ­փոփ­ված զո­րությու­նը»: Հա­մա­րի՛ր­ ա­ղոթ­քը Սուրբ Գրքում ար­տա­հայտ­ված ճշմա­րիտ ի­մաս­տի բա­նա­լի (ս. Ի­սա­հակ Ա­սո­րի):

Կար­դա՛ ջա­նա­սի­րա­բար ու փու­թե­ռան­դո­րեն` հա­մակ ու­շադ­րությամբ կանգ առ­նե­լով յու­րա­քանչ­յուր բա­ռի վրա:

Երբ նստես կար­դա­լու կամ կար­դա­ցո­ղին լսե­լու լի­նես, նա­խա­պես ա­ղո­թի՛ր­ Աստ­ծուն` ա­սե­լով. «Տե՛ր ­Հի­սուս Քրիս­տոս, բա՛ց­ ա­րա սրտիս ա­կանջ­ներն ու աչ­քե­րը, որ լսեմ Քո խոս­քերն ու կա­տա­րեմ Քո կամ­քը: Բա՛ց­ իմ աչ­քե­րը, որ տես­նեմ Քո օ­րեն­քի հրա­շա­լիք­նե­րը: Հույս ու­նեմ, Աստ­վա՛ծ­ իմ, որ կլու­սա­վո­րես իմ սիր­տը»: Միշտ այդ­պե՛ս­ ա­ղա­չիր Աստ­ծուն, որ­պես­զի լու­սա­վո­րի միտքդ և քեզ ճա­նա­չել տա Իր խոս­քե­րի զո­րությու­նը: Շա­տերն ի­րենց հաս­կա­ցո­ղությանն ա­պա­վի­նե­լով` մո­լոր­վե­ցին (ս. Եփ­րեմ Ա­սո­րի):

Ս. Հով­հ. Ոս­կե­բե­րա­նի ա­ղոթ­քը Աստ­ծու խոս­քը կար­դա­լուց և լսե­լուց ա­ռաջ

Տե՛ր ­Հի­սուս Քրիս­տոս, բա՛ց սր­տիս աչ­քե­րը` լսե­լու Քո խոս­քը, հաս­կա­նա­լու և կամքդ կա­տա­րելու, քան­զի պան­դուխտ եմ ես այս աշ­խար­հում: Մի՛ ծած­կիր ինձ­նից Քո պատ­գամ­նե­րը, այլ բա՛ց­ իմ աչ­քե­րը, որ հաս­կա­նամ օ­րեն­քիդ հրա­շա­լիք­նե­րը. հայտ­նի՛ր­ ինձ Քո ի­մաս­տության ան­հայտն ու ծա­ծու­կը: Ես Քեզ եմ ա­պա­վի­նում, Աստ­վա՛ծ­ իմ. թող Քո մտքի լույ­սով լու­սա­վոր­վի նրա ի­մաս­տը, որ ոչ միայն գրվա­ծը կար­դամ, այլև կա­տա­րեմ, որ­պես­զի մեր կար­դա­ցած խոս­քերն ու սրբե­րի վար­քը մեզ ի վնաս չլի­նեն, այլ ի նո­րո­գություն, ի լու­սա­վո­րություն, ի սրբա­գոր­ծություն, ի փրկություն հո­գու և ի ժա­ռան­գություն հա­վի­տե­նա­կան կյան­քի:

Զի Դու ես լու­սա­վո­րում խա­վա­րի մեջ նստած­նե­րին, և Քեզնից է ա­մե­նայն բա­րիք ու ա­մե­նայն կա­տար­յալ շնորհ: Ամեն:

Ս. Գրի­գոր Տաթևա­ցու ա­ղոթ­քը

Ա­րա­րի՛չ­ ան­ճա­ռե­լի և Աղբ­յու՛ր ճշ­մա­րիտ լույ­սի ու ի­մաս­տության, լու­սա­վո­րի՛ր­ իմ միտ­քը պայ­ծառ նշույլ­նե­րով և հե­ռաց­րո՛ւ­ իմ մի­ջից մեգն ան­գի­տության: Դու, որ մա­նուկ­նե­րի լե­զու­նե­րը պար­զա­խոս ես ստեղ­ծել, վար­ժի՛ր­ իմ լե­զուն և շուր­թերս Քո շնորհ­նե­րի օրհ­նությա՛մբ լց­րու: Սրությո՛ւն ­տուր ինձ` հաս­կա­նա­լու, ըն­դու­նա­կություն` պա­հե­լու, կո­րո­վամ­տություն` բա­ցատ­րե­լու, դյու­րըն­կա­լություն` ու­սա­նե­լու, ինչ­պես նաև ա­ռատ շնորհ` խո­սե­լու: Պատ­րաս­տի՛ր­ ու հար­դա­րի՛ր ­մուտքն իմ այս կյանք, կյան­քիս ըն­թացքն ուղ­ղի՛ր և ա­վար­տի՛ն ­հասց­րու Տի­րո­ջով` Հի­սուս Քրիս­տո­սով: Ա­մեն: