Ոմն ծեր, բազում տարիներ ճգնելով, Աստծո շնորհներով պաշտպանվում էր դևերի պատերազմներից, որի համար էլ ուրիշներին չէր հավատում և ասում էր. «Ի՞նչ կարող է անել դևը»: Տիրոջ թույլտվությամբ նրան երևաց դևը և ասաց. «Ինչո՞ւ ես հայհոյում ինձ, ի՞նչ մեղք եմ գործել քո հանդեպ: Ահա քառասուն տարի ևս ժամանակ ունես ապրելու, կգտնեմ պահ, որպեսզի քեզ նեղեմ»: Այս ասելով` դևն անհետացավ: Իսկ նա ապշած՝ ասաց իր մտքում. «Ինչպե՞ս կարող եմ քառասուն տարի կռվել և կրել այս ամբողջ չարչարանքը»: Եվ մտածեց որոշ ժամանակով գնալ քաղաք և հանգիստ առնել եղբայրների և ընկերների հետ, ապա կրկին վերադառնալ և շարունակել ճգնությունը, իսկ հրեշտակը, որ պահպանում էր նրան` ասաց. «Ծե՛ր, դարձի՛ր քո խուղը և մի՛ հավատա սատանային»: Եվ նա, ուշքի գալով, ետ դարձավ և չորս օր հետո հոգին ավանդեց ի Տեր:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի