Կյանքի երգը

Հնդկական մի քաղաքի արվարձաններից մեկում սրնգահարը մեղմ հնչյունների ելևէջներով մի խորը փոսի մոտ նվագում է: Ծանր ռոքի սիրահար մի քանի երիտասարդ զինված երաժշտական գործիքներով հավաքվում են նրա շուրջը:

Նրանցից մեկը հարցնում է.

-Դու գիտե՞ս, թե ինչ է ռոք երաժշտությունը.

Սրնգահարը չի պատասխանում, այլ շարունակելով նվագել՝ զարմացած հայացքով նայում է նրանց:

Երիտասարդն այս անգամ հեգնանքով ասում է.

- Ահա ևս մի մարդ, որ հնամենի երաժիշտ է: Մենք հիմա քեզ կներկայացնենք մոդեռն, կյանք պարգևող երգերը և թե ինչ է ծանր ռոքը, ու դու կհասկանաս, որ ժամանակից, կյանքից ինչքան ետ ես ընկել:

Ռոքի սիրահարները հպարտորեն սկսում են բարձրաձայն նվագել և երգել: Այդ պահին փոսի միջից ֆշշոց է լսվում, և երկու հսկա կոբրա են դուրս գալիս ու առաջանում դեպի այդ երիտասարդները, որոնք սարսափից քարանում, լռում են:

Սրնգահարն ասում է.

- Ինչո՞ւ դադարեցրիք ձեր մոդեռն երգերը, միգուցե այս կոբրաները դրանք գնահատեն, հանդարտվեն ու ձեզ իսկապես կյանք պարգևեն...

Սրնգահարը շարունակում է նվագել, և օձերը ետ են քաշվում:

Կան մարդիկ, որոնք կարծում են, թե աղավաղելով աստվածային ներդաշնակությունը, ժամանակակից նորարարություն են հայտնաբերում ու կյանքի հարատևման իմաստ ստեղծում:

Հովհաննես Մանուկյան