Qahana.am կայքի այս շաբաթվա հյուրն է «Ես կամ» հաղորդաշարի հեղինակ Ջավահիր Եղիկյանը:
Ինչպե՞ս ծնվեց «Ես կամ» հաղորդաշարի գաղափարը: Ինչո՞ւ այն կոչվեց «Ես կամ»:
Հեռուստատեսության ոլորտում լինելով՝ միշտ մտածում էի սեփական հեղինակային հաղորդում ունենալ, որն իր ասելիքով, նպատակով պիտի տարբերվեր եղած հաղորդաշարերից:
Ի սկզբանե կար միտք, որ այն երազանքների իրականացման հետ կապված լիներ, որովհետև դա հենց այն իմաստն է, որի համար ապրում ենք: Մտածում էի, թե ում շուրջ կառուցեմ, ովքեր լինեն հերոսներս: Մի առիթով ընկերներով հավաքվել ու հիշում էինք մեր մանկությունը: Ես պատմեցի իմ ծնողների մասին, ովքեր երկար ժամանակ Հայաստանում չէին՝ հորս բուժման նպատակով, տատս էր մեզ խնամում՝ ինձ ու երկու փոքր եղբայրներիս:
Երկրաշարժի ժամանակ տատս կորցրել էր իր երկու որդիներին: Նա ծանր էր տանում այդ կորուստը, բայց իր մեջ ուժ գտնելով՝ խնամում էր մեզ, հոգ տանում մեր մասին: Երբ ես հիվանդության պատճառով հայտնվեցի հիվանդանոցում, չգիտեմ ինչու սպասում էի, որ կհայտնվի մի բարի փերի և ուրախություն կբերի բոլորիս: Բայց բարի փերին չհայտնվեց. հայրս մահացավ, տատիս ցավը կրկնապատկվեց: Իմ մանկության տարիներին ես յուրաքանչյուր իրավիճակից ելք էի տեսնում բարի փերիով ու սպասում նրան:
Եվ հենց այդ օրը գտա իմ հերոսներին: Նրանք հենց այն երեխաներն էին, ովքեր չունեին անհոգ մանկություն և փնտրում էին իրենց բարի փերիին: Ինքս ինձ որոշեցի, որ ես կլինեմ նրանց բարի փերին և կաշխատեմ իրականացնել նրանց երազանքները:
Հաղորդաշարը կոչվում է «Ես կամ», որովհետև հաղորդման հերոսները դժվար ճակատագրեր, սուղ պայմաններ ունեցող, անօթևան երեխաներն են: Նրանցից յուրաքանչյուրը այս հաղորդման միջոցով նկատելի կդարձնի իր գոյությունը և կկարողանա ասել. «Ես կամ»:
Հաղորդաշարի կայացման հարցում իր կարևոր ներդրումն ունի ԱՀԹ առաջնորդանիստ Ս. Սարգիս եկեղեցու ծիսակատար Տ. Շահե քահանա Հայրապետյանը: Ինչո՞վ էր պայմանավորված քահանայի դերը:
«Ես կամ» հաղորդումը պետք է վարեր օրինակելի մարդ, ով իր բարոյական սկզբունքներով ու մաքուր կենսակերպով, ազդեցիկ ու դիպուկ խոսքով կկարողանար ազդել հեռուստադիտողի վրա, կարդարացներ հաղորդման ուղղությունը: Չէ՞ որ նույն հեռուստադիտողների մեջ են այն ծնողները, ովքեր երեխաներին թողել են մանկատներում, լքել են ընտանիքները: «Ես կամ»-ի հաղորդավարը թե իր խոսքով, թե իր հայացքով պետք է մտածելու առիթ տար այդօրինակ ծնողներին: Տ. Շահեն հենց այն տեսակն ու որակն է, ով ունի բոլոր ունակությունները երեխաներին հասկանալու և նրանց կողքին լինելու:
Ընտանեկան, սոցիալական, առողջական խնդիրներ ունեցող երեխաների կյանքում շատ բան է փոխում Ձեր հեղինակած հաղորդաշարը: Իսկ ի՞նչ փոխեց այն Ձեր կյանքում:
Երանելի զգացողություն է, երբ կարողանում ես իրականացնել որևէ մեկի երազանքը: Անբացատրելի հոգեվիճակում ես լինում, երբ ամեն նկարահանումից հետո տեսնում ես երեխաների շնորհակալ հայացքները, երջանկությունից փայլող աչքերը, որ այսօր ևս մեկ երեխա հավատաց, որ «Ես կամ»-ի միջոցով երազանքներն իսկապես իրականանում են:
Ե՞րբ առաջին անգամ լսեցիք Աստծո մասին: Ի՞նչ տեղի ունեցավ Ձեզ հետ:
Աստծո ներկայությունը ավելի նկատելի էր ինձ համար իմ մկրտության օրը: Հավատն առ Աստված սկսվեց այդ օրվանից մինչ օրս: Աստծո նկատմամբ մեր ունեցած հավատով ավելի հեշտ ենք հաղթահարում կյանքում եղած դժվարությունները:
Առօրյա հոգսերից ելնելով՝ այսօր մարդիկ մի քիչ հեռացել են Աստծուց: Ի՞նչ խորհուրդ կտայիք նրանց:
Ինչպիսի դժվարին պայմաններում էլ մենք հարկադրված լինենք ապրել, հոգով չպետք է ընկճվենք, այլ հիշենք, որ բոլոր դժվարությունները կարող ենք հաղթահարել Աստծո նկատմամբ ունեցած մեր հավատով:
Ձեր մաղթանքը մեր ընթերցողներին:
Ցանկանում եմ, որ մարդիկ չլինեն անտարբեր, ոչ մի դեպքում չկոտրվեն ու չհուսալքվեն և հավատան, որ բարի ցանկությունները միշտ էլ իրականություն են դառնում:
Արևիկ Համբարյան