Մի երիտասարդ եղբայր հարցրեց ծերին և ասաց. «Հա՛յր, նեղում են ինձ իմ խորհուրդները և ասում. «Շատ վաղ դարձար աբեղա, վերադարձի՛ր աշխարհ»: Նա պատասխանեց. «Որդյա՛կ, եթե չհասնենք էլ Ավետյաց երկիր, մեզ համար ավելի լավ է, որ մեր ոսկորներն այստեղ` անապատում ընկնեն` մեր Տեր Աստծո ճանապարհին, քան դառնանք դեպի Եգիպտոս` Փարավոնի ծառայությանը: Գնա, որդյակ, ավելի լավ է առաքինության ճանապարհին մեռնենք, թեկուզ և չհասնենք նրա կատարին, քան թե վերադառնանք խավար աշխարհ և ծառայենք նրա գարշ ախտերին»: Երբ եղբայրը լսեց այդ, մեծապես շահեց և ուրախությամբ գնաց:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016