25 Նոյեմբեր, Բշ
Անապատում վայրի կենդանիների մի որսորդ կար, որը մի ան գամ ականատես եղավ, թե ինչպես էր աբբա Անտոնիոսը ուրախանում եղբայրների հետ և գայթակղվեց: Իսկ ծերը, իմանալով այդ, կամեցավ հաստատել նրա միտքը, թե պետք է առժամանակ զիջման գնալ եղբայրներին, ասաց նրան. «Դի՛ր նետը աղեղի վրա և լարի՛ր»: Եվ նա լարեց աղեղը: Ասաց. «Էլի՛ ձգիր»: Որսորդը ձգեց: Դարձյալ ասաց. «Էլ ավելի՛ ձգիր»: Որսորդն ասաց. «Եթե չափից ավելի լարեմ և քաշեմ, աղեղը կկոտրվի»: Ծերն ասաց. «Այդպես է և Աստծո գործը. եթե եղբայրներին չափից ավելի լարենք, իսկույն կկոտրվեն. հարկավոր է երբեմն երբեմն թուլացնել նրանց հոգևոր լարումը»: Այս լսելով և ըմբռնելով` մեծապես շահած գնաց որսորդը, իսկ եղբայրները մխի թարված՝ վերադարձան իրենց տեղերը:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016