Բարձունքը

Լեռնագնացը լեռներում բնակվող վանականներին պարծենալով ասում է.

- Այնպիսի բարձունքներ եմ մագլցել, որտեղ ոչ ոք դեռևս ոտք չի դրել: Այս տեղը, որտեղ դուք եք բնակվում, ես սոսկ դաշտավայր եմ համարում:

Վանականներից մեկը մոտենում է և պատասխանում.

- Հնարավոր է, որ շատ լեռների գագաթներ ես բարձրացել, բայց կյանքի լեռան ստորոտին նույնիսկ չես մոտեցել:

Լեռնագնացը հետաքրքրությամբ հարցնում է.

- Ի՞նչ լեռան մասին է խոսքը:

Վանականը շարունակում է.

- Մարդը կարող է շատ լեռներ ի վեր ելնել, սակայն բավականին դժվար է խոնարհության լեռան գագաթը բարձրանալ, որն անմատչելի է հպարտների համար: Իսկ ով մագլցել է այնտեղ, այլևս իրենով չի պարծենում, այլ այդ բարձունքից խոնարհվում է օգնելու մյուսներին, որպեսզի նրանք էլ այդտեղ բարձրանան:

Հովհաննես Մանուկյան