Ավանակը լաց ու կոծ է գցում մի փակ դարպասի առջև: Նույնիսկ ամպերի վրա նստած հրեշտակն է լսում, իջնում և հարցնում.
- Ինչո՞ւ ես հուսահատ աղաղակում:
Ավանակը պատասխանում է.
- Ինձ այլևս ներս չեն թողնում, քանի որ իմ տերերն ինձ դուրս հանեցին ու դարպասն ամուր փակեցին: Ինչո՞ւ Աստված նաև չի օգնում, որ այդ դարպասը բացվի:
Հրեշտակն ասում է.
- Հուսահատությունդ իրականության անտեղյակության արդյունքն է: Տան բակում յուրահատուկ, գեղեցիկ ծաղիկներ են տնկում և ցանկապատում: Երբ ավարտեն, դարպասը կբացեն և քեզ ներս կթողնեն: Եթե հիմա մուտք գործես, դեռ չցանկապատած այդ պարտեզին վնաս կհասցնես: Եվ այդ ամենից զայրացած տան տերերը քեզ կբռնեն, կկապեն, ու մի լավ կքոթակեն, ու այս անգամ շատ ավելի մեծ աղմուկ-աղաղակ կբարձրացնես: Այնպես որ, ուրա´խ եղիր, որ միայն դարպասն են քո առջև փակել, որ ծաղիկներին չվնասես և քեզ էլ փորձանքի մեջ չգցես:
Հովհաննես Մանուկյան