Գեղեցկության աստվածուհու սրբապատկերը

Հայր Ամբրոսիոսը վանական կրպակում նստած ձանձրանում էր: Մենք մոմակալներն էինք մաքրում, երբ մի երիտասարդ աղջիկ ներս մտավ, զննեց սրբապատկերներն ու հարցրեց.

- Հա՛յր սուրբ, իսկ ձեզ մոտ բոլո՞ր սրբապատկերներն են սուրբ:

- Բոլորը,- պատասխանեց հայր Ամբրոսիոսը:

- Ինձ գեղեցկության աստվածուհու սրբապատկերն է պետք:

Մենք աշխատանքը դադարեցնելով համակ ուշադրություն դարձանք՝ սպասելով աղջկա բարոյախրատական ոչնչացմանը:

Հայր Ամբրոսիոսը վեր կացավ, շուրջը նայեց ու բացականչեց.

- Ահա՛ այն:

Աղջիկը նայեց սրբապատկերին ու ասաց.

- Վա՜յ, ինչ գեղեցիկ է:

Այնուհետև վճարեց ու դուրս վազեց:

Մենք հայր սուրբի մոտ թռանք՝ հարցնելու, թե այդ ի՞նչ տվեց նրան: Այդ ի՞նչ սրբապատկեր էր:

- Աստվածամոր սրբապատկերը, որ «Խելքի ավելացում» (Прибавление ума) է կոչվում:

Այս ասելիս հայր Ամբրոսիոսի աչքերը սեր ու բարություն էին արձակում:

Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը